Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας.

Eπειδή «το να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη και να μην το λες/γράφεις, είναι σαν να τυλίγεις ένα δώρο και να μην το δίνεις» θέλω, εν είδει προαναγγελίας του νέου blog «Fairytales for older kids» -αδερφάκι του Fairytales, γέννημα-θρέμμα της επιτακτικής ανάγκης ν' ανταποκριθώ στα αιτήματα του «θεατρικού» διαχωρισμού των ενηλίκων- να σας ευχαριστήσω όλες και όλους θερμά για την ανταπόκριση, τη στήριξη, την αποδοχή και τα λόγια αγάπης, ενθάρρυνσης και θαυμασμού.

Μέσα σε λίγους, μόλις, μήνες, το blog Fairytales και οι κριτικές του, με συνοδευτικές αποκλειστικές φωτογραφίες, έγιναν σταθμός στη «θεατρική αρένα» της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και... των περιχώρων, με την otherside οπτική τους να γίνεται «talk of the town», σε ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από θεατές, συγγραφείς, σκηνοθέτες, παραγωγούς, ηθοποιούς και ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού εν γένει.

Τα εκατοντάδες μηνύματα και σχόλια, η ανατροφοδότηση και οι αναδημοσιεύσεις σε sites, blogs και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή τα κείμενα, τις κριτικές, τις συνεντεύξεις, τα videos και τις photos, είναι η δική σας απάντηση αμφίδρομης επικοινωνίας, μέσω της θεατρικής τέχνης, που με «υποχρεώνει», μετά λόγου γνώσεως, να συνεχίσω -με τους επαγγελματίες συνεργάτες stand by- στην κατεύθυνση της απαρέγκλιτης θεατρικής και δημοσιογραφικής δεοντολογίας, χωρίς εκπτώσεις και εξαρτήσεις, με μοναδικό γνώμοντα την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής…

Ελπίζω, λοιπόν και εύχομαι, ν’ αγκαλιάσετε και τη νέα διαδικτυακή προσπάθεια, με τον τίτλο: «Fairytales for older kids», με την ίδια θέρμη και τον ίδιο παιδικό ενθουσιασμό, καίτοι ενήλικες, γιατί… «τα καλά παιδιά έρχονται πάντα δεύτερα…»

Άλλωστε, το πρώτο παιδί, με τ' όνομα «Fairytales», θα συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο να μη σας αφήνει να κοιμηθείτε ήσυχοι...