Αποκλειστική συνέντευξη της συγγραφέα Αθηνάς Ντόκα στο Fairytales
Η συγγραφέας Αθηνά Ντόκα καλωσορίζει στο σχολείο του... Fairytales, στην πολιτεία "Κουκίδα" -για την έναρξη της νέας χρονιάς-, τρεις αχώριστους φίλους, πριν αυτοί μπλέξουν σε περιπέτειες, με καθαρά χεράκια και σκανδαλιάρικα μικρόβια! Άλλωστε, εμείς, σε αντίθεση με τους τρεις φίλους της ιστορίας, "είχαμε το ανέμελο παιχνίδι, ξεχνιόμαστε στις γειτονιές κι επιστρέφαμε στο σπίτι, αφού είχε νυχτώσει..."Εσείς, αλήθεια, τι κάνατε;
Oι τρεις αχώριστοι φίλοι, ο Αψού, ο Κόκο και ο Γκούχου, αγνόησαν τις συμβουλές της διευθύντριας του σχολείου τους κι έμπλεξαν σε περιπέτειες. Ποιες αντίστοιχες δικές σας ανακαλείτε από την παιδική σας ηλικία, εντός κι εκτός σχολείου;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά και αργότερα ως έφηβη, δεν ανήκα στην κατηγορία των παιδιών που έκαναν ιδιαίτερες σκανταλιές. Εκτός σχολείου, θυμάμαι που κάποιες φορές δεν επέστρεφα στο σπίτι από το παιχνίδι την ώρα που είχα συμφωνήσει με τους γονείς μου ή κάποιες άλλες φορές έκανα του κεφαλιού μου αγνοώντας τις συμβουλές τους. Εντός σχολείου, όμως, ήμουν αρκετά πειθαρχημένη.
Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες σκανταλιές των μικρών παιδιών σήμερα και πώς διαφοροποιούνται από τις αντίστοιχες των παιδιών της γενιάς σας;
Οι σκανταλιές των μικρών παιδιών σήμερα διαφοροποιούνται αρκετά από τις αντίστοιχες των παιδιών της γενιάς μου. Τη δική μου γενιά τη χαρακτηρίζω ως περισσότερο αθώα από την τωρινή. Εμείς είχαμε το ανέμελο παιχνίδι που ξεχνιόμασταν στις γειτονιές κι επιστρέφαμε στο σπίτι, αφού είχε νυχτώσει.
Τα τωρινά παιδιά, όμως και λόγω της κατάστασης που επικρατεί, ιδιαίτερα την τελευταία χρονιά, είναι περισσότερο σκληρά. Οι σκανταλιές που κάνουν, συνήθως, είναι λεκτικές, που πληγώνουν περισσότερο τα υπόλοιπα παιδιά ακόμα και τους μεγαλύτερούς τους.
Για παιδιά κάθε ηλικίας
Τρεις αχώριστοι φίλοι, ο Αψού, ο Κόκο και ο Γκούχου, είναι μικρόβια που ζουν στην πολιτεία Κουκίδα. Αγαπημένη τους συνήθεια είναι να ταλαιπωρούν με
τις σκανταλιές τους τους ανθρώπους της Γης. Όμως μια ημέρα, οι άνθρωποι παίρνουν δραστικά μέτρα για να σώσουν την υγεία τους και οι τρεις φίλοι, αγνοώντας τις συμβουλές της διευθύντριας του σχολείου τους, μπαίνουν σε νέες περιπέτειες, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Θα καταφέρουν άραγε οι τρεις φίλοι να σωθούν ή οι άνθρωποι θα βγουν τελικά οι νικητές;Ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την «εκπαίδευση» των παιδιών, αναφορικά με την προσωπική υγιεινή τους;
Η οικογένεια σίγουρα έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την «εκπαίδευση» της υγιεινής. Εάν οι ίδιοι οι γονείς δεν προσέχουν τον εαυτό τους αλλά ακόμα και τον χώρο τους, να είναι καθαροί, τότε ούτε τα παιδιά θα είναι προσεκτικά. Μετά την οικογένεια, ακολουθεί το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί.
Η οικογένεια είναι ο βασικός πυλώνας για την εξέλιξη και τη μετέπειτα πορεία του παιδιού στην ενήλικη ζωή του, τόσο στα πιστεύω του όσο και στη συμπεριφορά του στους συνανθρώπους του.
Aπό το παραμύθι για παιδιά στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ποιες είναι οι βασικές oμοιότητες και διαφορές και πού οφείλεται η προσωπική συγγραφική μετάβαση; Ποια άλλη λογοτεχνική κατηγορία θα θέλατε να προσεγγίσετε;
Σχεδόν όλα τα είδη της λογοτεχνικής γραφής έχουν κοινά στοιχεία. Τον ή τους βασικούς ήρωες, τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, τον τόπο που διαδραματίζεται το συμβάν, τον στόχο που θέλουν ο ήρωας ή οι ήρωες να πετύχουν, τα εμπόδια και στο τέλος το αποτέλεσμα, αν, δηλαδή, πέτυχαν τον στόχο τους ή ήρθε κάποιου είδους δικαίωση ή λύτρωση. Αυτός ο «σκελετός» ακολουθείται τόσο στο παραμύθι όσο και στο αστυνομικό μυθιστόρημα, οπότε και αποτελεί την ομοιότητα των δύο.
Όσον αφορά στη διαφορά, η βασικότερη είναι ότι το παραμύθι απευθύνεται σε παιδιά, οπότε η γραφή είναι απλούστερη, το λεξιλόγιο κατανοητό για την ηλικία τους, η πλοκή δεν έχει μεγάλη πολυπλοκότητα και φυσκά η φαντασία καλπάζει.
Στο αστυνομικό μυθιστόρημα η γραφή δυσκολεύει με γρίφους ή «αινίγματα», το λεξιλόγιο, σε αρκετές περιπτώσεις, είναι εξειδικευμένο και αρκετές φορές χρειάζεται έρευνα για το συμβάν που ο συγγραφέας θέλει να περιγράψει.
Το παραμύθι με γοήτευε πάντα από μικρό παιδί. Το αστυνομικό μυθιστόρημα, πάντως, ήταν ένα είδος που θεωρούσα ότι θα με δυσκόλευε αρκετά, αλλά, όταν το τόλμησα, παρατήρησα ότι είναι ένα είδος που με ενδιαφέρει και βγαίνει αγόγγυστα από μέσα μου.
Μια άλλη λογοτεχνική κατηγορία που θα ήθελα να προσεγγίσω στο μέλλον είναι η νουβέλα με βάση τη βιογραφία.
ΚΕΡΔΙΣΕ TO!
Πώς θα ήταν η ζωή μας, αν είμαστε όλοι κάτοικοι της πολιτείας «Κουκίδα»;
Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον, εφόσον, όπως αποδεικνύεται, δε μας πολυαρέσει να υπακούμε σε κανόνες, ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε σε μεγάλο μπελά.
«Tον κώδωνα του κινδύνου κρούουν Βρετανοί επιστήμονες προειδοποιώντας ότι τα περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμηση της νόσου Covid-19, μπορεί να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα των μικρών παιδιών, καθώς δεν εκτίθενται σε ιούς για να αναπτύξουν αντισώματα». Σχολιάστε συνδυαστικά με το θέμα του βιβλίου σας.
Η χρήση μάσκας τόσο εντός κλειστών χώρων αλλά και εξωτερικών, σε συνδυασμό με την τηλεκπαίδευση, έχει αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα των μικρών παιδιών. Τον χειμώνα που πέρασε κανείς δεν άκουσε για τον ιό της γρίπης ή κάποιου είδους κρυολόγημα. Τα μικρά παιδιά χρειάζεται να «εκτεθούν» σε κάποιους τύπους μικροβίων για να αποκτήσουν αντισώματα.
Δεν είμαι, όμως, γιατρός να γνωρίζω το μέγεθος της έκθεσης, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει η υγεία τους. Είναι αναγκαίο, όμως, να προσέχουμε την υγιεινή μας, να πλένουμε τα χέρια μας πριν φάμε κάτι ή όταν μπαίνουμε στο σπίτι από εξωτερικό χώρο και να αλλάζουμε τα ρούχα μας. Αυτό θεωρώ ότι είναι τρόπος ζωής κι όχι κανόνας.
να δείτε εδώ!
Γεννηθήκατε στα Ιωάννινα, ζείτε κι εργάζεστε ως ιδιωτική υπάλληλος στην Αθήνα. Ποιο είναι ιδανικότερο μέρος για να μεγαλώσει ένα παιδί, όντας και μητέρα ενός κοριτσιού;
Στην Αθήνα ζω από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων. Την παιδική και σχεδόν εφηβική μου ηλικία μεγάλωσα στην περιφέρεια, όχι όμως στα Ιωάννινα αλλά στην Αλεξανδρούπολη και τη Σάμο.
Τα χρόνια εκείνα τα θυμάμαι με νοσταλγία, καθώς ως παιδί ήμουν ανέμελη. Είχα μια ελευθερία τότε, που δυστυχώς η κόρη μου, αλλά και η δεύτερη μου κόρη που γεννήθηκε πριν από δύο μήνες, δεν μπορούν να την απολαύσουν στην Αθήνα.
Η ποιότητα ζωής στην επαρχία είναι πολύ καλύτερη. Οι ρυθμοί της ζωής κινούνται πιο αργά, δεν υπάρχει το άγχος να προλάβεις κάτι, όλα είναι κοντά στο σπίτι που μένεις κι αρκετές φορές δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις αυτοκίνητο. Τα κορίτσια μου, δυστυχώς, δε θα μπορέσουν να παίξουν σε γειτονιά, όπως έπαιζα εγώ, όταν ήμουν μικρή.
Με βάση την... αφίσα του βιβλίου, «Χεράκια καθαρά, μικρόβια μακριά», πώς εκτιμάτε ότι θα επηρεάσει τα παιδιά η κοινωνική αποστασιοποίηση της πανδημίας τα επόμενα χρόνια;
Η κοινωνικότητα των παιδιών έχει ήδη επηρεαστεί. Τα παιδιά έχουν ήδη αποστασιοποιηθεί κι ο χαρακτήρας τους έχει αλλάξει.
Η τηλεκπαίδευση εκτιμώ ότι ήταν ένα πείραμα που με τα χρόνια θα εξελιχθεί και πολύ φοβάμαι ότι θα μονιμοποιηθεί. Πίσω από μια οθόνη τα παιδιά έμαθαν να κρύβουν τον χαρακτήρα τους και να μην εκφράζονται. Η επιστροφή στο σχολείο τον Μάιο έδειξε ότι τα παιδιά επέστρεψαν διαφορετικά. Αρκετά έγιναν περισσότερο σκληρά. Κάποια άλλα περισσότερο ευαίσθητα που απομονώνονται περισσότερο στον εαυτό τους.
Εύχομαι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που είχαμε πριν την πανδημία και όλο αυτό που συμβαίνει να αποτελέσει μόνο ένα μάθημα για να προσέχουμε και να φροντίζουμε περισσότερο τους εαυτούς μας και κατ’ επέκταση τους συνανθρώπους μας.
Διαβάστε ακόμα:
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.