Σωκράτης Μαϊδώνης: "Όσο πιο αυθόρμητος κι αληθινός είσαι πάνω στη σκηνή, τόσο πιο κοντά σου έρχονται κι ενσωματώνονται με τον ήρωα που παίζεις"

Ο ηθοποιός Σωκράτης Μαϊδώνης είναι... βασιλιάς, αλλά θα έκανε τα πάντα για να αποκτήσει ένα πάπλωμα που αρνείται πεισματικά να του δώσει η Παπλωματού! Άλλωστε, "η αξία ενός αληθινού παιδικού χαμόγελου και μιας γλυκιάς και αυθόρμητης αγκαλιάς είναι ανεκτίμητη κι αυτό είναι κάτι που δεν εκφράζεται με λόγια". Παιδί δεν είναι κι ο βασιλιάς;

Aποκλειστική συνέντευξη στο Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση

Κύριε Βασιλιά, αν μπορούσατε να έχετε μια μαγική δύναμη στο παλάτι σας, ποια θα ήταν; Να μετατρέπετε τα λαχανικά σε γλυκά ή να κάνετε όλους να χορεύουν με ένα χτύπημα του σκήπτρου σας;

Η αλήθεια είναι πως θα μου άρεσε να τους κάνω να χορεύουν… αλλά το μόνο πράγμα που θα ήθελα θα ήταν ΔΩΡΑ… Πολλά δώρα. Λατρεύω τα δώρα. Μικρά, μεγάλα, μικροσκοπικά και τεράστια. Τα θέλω όλα.

Ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα που σας έχει συμβεί ενώ φοράτε την κορώνα σας; Έχει πέσει ποτέ στη μέση μιας βασιλικής τελετής;

Όπως ίσως γνωρίζετε, στην παράσταση φοράω πατίνια. Το πιο αστείο πράγμα που μου έχει συμβεί είναι να βρεθώ κάτω από τη σκηνή στα πόδια μιας μαμάς, γιατί απλώς έχασα τον έλεγχο και δεν μπόρεσα να στρίψω τελευταία στιγμή.

Αν η Παπλωματού σας χάριζε ένα μαγικό δώρο, τι θα θέλατε να είναι; Ένα σύννεφο που σας μεταφέρει παντού ή ένα βιβλίο με ατελείωτα παραμύθια;

Το μόνο μαγικό δώρο που θα ήθελα από την Παπλωματού και θα έκανα τα πάντα για να το αποκτήσω… θα ήταν ένα πάπλωμα που αρνείται πεισματικά να μου το δώσει.

Η Παπλωματού, θέατρο Βασιλάκου

Κύριε Μαϊδώνη, όταν δεν παίζετε τον Βασιλιά, ποιος παραμυθένιος ήρωας θα θέλατε να γίνετε για μια μέρα; Ένας γενναίος ιππότης, ένας μάγος ή ένας πειρατής;

Θα ήθελα να ήμουν ένας κλόουν, ένας ζογκλέρ, ένας ταχυδακτυλουργός… Λατρεύω να ακούω τα γέλια των παιδιών, πόσο μάλλον να ξέρω πως ευθύνομαι εγώ για τη χαρά τους.

Στο βασίλειό σας, ποιο θα ήταν το πιο παράξενο νόμο που θα θέσπιζε ένας Βασιλιάς σαν εσάς; Υποχρεωτικό παγωτό κάθε Τετάρτη ή χορός κάτω από τα αστέρια κάθε πανσέληνο;

Ο νόμος που θα θέσπιζα νομίζω πως θα ήταν: «Κάθε τελευταία μέρα του μήνα, όλοι θα μου φέρνουν κι από ένα δώρο μπροστά στα πόδια μου». Εξάλλου, είμαι ο βασιλιάς και θα το απαιτούσα.

Αν μπορούσατε να προσκαλέσετε τρεις παραμυθένιους χαρακτήρες στο παλάτι σας για δείπνο, ποιους θα διαλέγατε και γιατί;

Δε νομίζω πως θα προσκαλούσα κανέναν. Το μόνο που θα κάνανε θα ήταν να μου φάνε το φαγητό και ίσως να μου πάρουν τα δώρα μου. Αυτό πιστέψτε με, δε θα το ήθελα ΚΑΘΟΛΟΥ.

Κύριε Βασιλιά, ποιο είναι το μυστικό για να κάνετε τα παιδιά να γελάνε τόσο πολύ στη σκηνή; Έχετε κάποιο μαγικό ξόρκι ή απλά τρώτε πολλά γλυκά πριν την παράσταση;

Δεν υπάρχει μυστικό για να κάνεις τα παιδιά να γελάνε. Όσο πιο αυθόρμητος κι αληθινός είσαι πάνω στη σκηνή, τόσο πιο κοντά σου έρχονται και ενσωματώνονται με τον ήρωα που παίζεις. Αυτό είναι ένα επίτευγμα που δε διδάσκεται.

Αν το θρόνο σας τον έκλεβε ένας σκανταλιάρης δράκος, πώς θα τον πείθατε να τον επιστρέψει; Με ένα τραγούδι, με ένα αίνιγμα ή με μια πρόκληση σε αγώνα χορού;

Για να τον κλέψει θα πρέπει πρώτα να τον βρει άδειο… Δυστυχώς γι’ αυτόν, εγώ τον θρόνο μου δεν τον αποχωρίζομαι ποτέ.

Διαφήμιση

"Οδός Ψυχάρη

    

"Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο για τις τελευταίες ενημερώσεις σχετικά με νέες κυκλοφορίες βιβλίων, αποκλειστικό περιεχόμενο και ειδικές προσφορές. Γίνετε μέλος της κοινότητάς μας και μείνετε συνδεδεμένοι με τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών της Σοφιάννας Παϊδούση!"

* indicates required

Email Address *

/* real people should not fill this in and expect good things - do not remove this or risk form bot signups */ 

Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που σας έχει πει ένα παιδί μετά την παράσταση; Και πώς σας κάνει να νιώθετε όταν βλέπετε τα λαμπερά τους μάτια;

Τα παιδιά θα σου πουν ακριβώς αυτό που νιώθουν. Με λένε συνέχεια «κακό», μα στο τέλος χαίρονται για το αποτέλεσμα του χαρακτήρα μου. Θα σου πω και το εξής: Η αξία ενός αληθινού παιδικού χαμόγελου και μιας γλυκιάς και αυθόρμητης αγκαλιάς είναι ανεκτίμητη κι αυτό είναι κάτι που δεν εκφράζεται με λόγια.

Κύριε Μαϊδώνη, αν γράφατε το δικό σας παραμύθι, ποια θα ήταν η πρώτη φράση του; Και ποιο μήνυμα θα θέλατε να μεταφέρει στα παιδιά;

Η φράση θα ήταν «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια νεράιδα…» και τα μηνύματα που θα ήθελα να μεταφέρω στα παιδιά, είναι να είναι παιδιά, να μη βιάζονται να μεγαλώσουν. Να γελάνε, να χαίρονται και να συνεχίζουν να είναι αυθόρμητα και αθώα. 

Bonus Ερώτηση:

Αν η Παπλωματού σας έδινε τη δύναμη να κάνετε ένα όνειρο κάθε παιδιού πραγματικότητα, ποιο όνειρο θα επιλέγατε πρώτο;

Δεν υπάρχει πρώτο ή δεύτερο όνειρο. Νομίζω πως ο στόχος μου θα ήταν να κάνω όσα περισσότερα όνειρα των παιδιών πραγματικότητα για να μπορώ να αντλώ δύναμη από τα χαμόγελα αυτών των παιδιών. Δε μου αρέσει να ξεχνώ πως ήμουν κι εγώ κάποτε ένα μικρό παιδί.

Νικος Κολίτσης 

(Αρχισυντάκτης)

                Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής 

(Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ), 

με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. 

Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας. 

Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου  & λογοτεχνίας, με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.

Διαβάστε επίσης: Ευφροσύνη Μαστρόκαλου: "O θάνατος σταματά να είναι μόνο απώλεια και γίνεται πεδίο επικοινωνίας με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με το παρελθόν"