ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ

ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ

ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝά

Κριτική θεατρικής παράστασης

Νοέμβριος 2018

της συντάκτριας Μαριάνας Τσάκλα

Ώρα να πετάξουμε στ' αστέρια και να πιστέψουμε στις νεράιδες!

Οι μαγικές σβούρες & οι Marossoulis Productions παρουσιάζουν, σε διασκευή-σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη, το έργο του Σκωτσέζου θεατρικού συγγραφέα  J.M. Barrie, «Πήτερ Παν», στο Θέατρο Αθηνά. 

Η παράσταση:

Η ιστορία ξεκινάει από το σπίτι των Darling στο Λονδίνο, όπου η Wendy, ο John και ο Michael, πηγαίνουν στο κρεβάτι, όταν εκπλήσσονται από την άφιξη του Peter Pan και της νεράιδας Tinker Bell. Ο  Peter έφτασε ν' ανακτήσει τη σκιά του, την οποία είχε προηγουμένως χάσει εκεί.  Αποκαλύπτει ότι ζει στη χώρα του Ποτέ ως αρχηγός των χαμένων αγοριών. Αφού τους κάλεσε να έρθουν στη χώρα του Ποτέ, για να διηγηθεί η Wendy ιστορίες στα χαμένα παιδιά, η Wendy και οι αδελφοί της πετούν με τον Πήτερ Παν στη Χώρα του Ποτέ. Εκτός από "Τα χαμένα παιδιά", εκεί ζουν  πειρατές με επικεφαλής τον ορκισμένο εχθρό του Πήτερ, Captain Hook, νεράιδες, γοργόνες και ινδιάνοι. Μαγικές περιπέτειες και επιθέσεις πειρατών λαμβάνουν χώρα. Μετά από πολλές περιπέτειες, τα παιδιά των Darling αποφασίζουν να γυρίσουν στο σπίτι, παίρνοντας μαζί τους τα χαμένα παιδιά. Τα παιδιά επιστρέφουν στο Λονδίνο,  ενώ ο Πήτερ Παν τους αποχαιρετάει για πάντα επιλέγοντας να επιστρέψει στην αιώνια παιδική του ηλικία.

Ο Πήτερ Παν συμβολίζει το διαχρονικό αγώνα ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την ενηλικίωση. Είναι μια περιπέτεια που μας χαρίζει μια νοσταλγική ματιά στο συναισθηματικό παρελθόν και μας ενθαρρύνει να κοιτάμε πίσω στους νεότερους και πιο ευφάνταστους εαυτούς μας, υπενθυμίζοντάς μας να μη σταματήσουμε ποτέ να πιστεύουμε. Αποτελεί σύμβολο απόδρασης και αιώνιας νεότητας. Παράλληλα, όμως, συμβολίζει την απόδραση από την ανάληψη ευθύνης και τη σοβαρότητα των συναισθημάτων, την επιφανειακή αντίληψη, την αιώνια προσκόλληση στο παρελθόν και το φόβο για το μέλλον, την άρνηση της συνειδητοποίησης και αποδοχής της πραγματικότητας και όλων όσα αυτή επιφέρει, δηλαδή, τα προβλήματα της καθημερινότητας. 

Ο Πήτερ Παν δείχνει ατρόμητος πάντα και έτοιμος να τα βάλει με τους κακούς πειρατές, μόνο που φοβάται όσο τίποτα άλλο ν' αγαπήσει και να δεθεί. Επίσης, σ' αυτό το έργο αναδεικνύεται ο διαχρονικός ρόλος της γυναίκας, ως μητρικής φιγούρας, πάντα έτοιμης να δώσει τη  στοργή και τη φροντίδα της σ' αυτούς που αγαπάει. Στην παράσταση θίγονται προβλήματα όπως η παιδική εγκατάλειψη, η φτώχεια και η δυστυχία. Από την προοπτική των ενηλίκων, ο χαρακτήρας του Πήτερ Παν καθίσταται ακόμα πιο έντονη και δυνητικά τραγική φιγούρα. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Πήτερ Παν αρνείται να μεγαλώσει, αλλά όταν παίζεται από ένα παιδί (ή μια νεαρή γυναίκα), η σημασία της συνέπειας αυτής της απόφασης μπορεί να φανεί μέχρι και χαριτωμένη. Σ' αυτή την παραγωγή ο Πήτερ έχει την καρδιά και τη φαντασία ενός 11χρονου στο σώμα, όμως, ενός νεαρού ενήλικα. Είναι στο κατώφλι της ενηλικίωσης (όπως και η Wendy), αλλά αρνείται να το αποδεχθεί, στοιχείο που δίνει μια τραγικότητα. 

"Ο Παρφές..." 

ένα παραμύθι για το σχολικό εκφοβισμό (Βullying) 

έρχεται σύντομα...

Ηθοποιοί:

Οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε μια αναμφίβολα ποιοτική δουλειά. Η ερμηνεία των ηθοποιών είναι απολύτως ακριβής στο πνεύμα του κάθε χαρακτήρα. Οι ίδιοι ξεπερνούν τον εαυτό τους, ενώ μέσα από την καθοδήγηση του Δημήτρη Αδάμη, είναι σε θέση ν' αναπαραστήσουν διαφορετικές προσωπικότητες με ελάχιστα τεχνικά μέσα, όπως αξεσουάρ, φωνητικές αλλαγές, βάδισμα και στάση. Τα υπέροχα τραγούδια που ακούγονται είναι διασκευές από παραδοσιακά τραγούδια του κόσμου. Η κίνηση αέρινη, φυσική, όπως είναι αναμενόμενο, αφού επιμελήθηκε από την ομάδα του κι όμως κινείται. Εν ολίγοις, πρόκειται για μια ευχάριστη παραγωγή. Παρόλο που υπάρχουν σκοτεινές στιγμές και βία στις αρχικές ιστορίες του Πήτερ Παν, υποβαθμίζονται και επανεντάσσονται με συντομία και παιχνιδιάρικα σ' αυτή την παραγωγή, καθιστώντας το κατάλληλο για όλες τις ηλικίες. 

Κουστούμια, σκηνικά, φώτα:

Τα κοστούμια και τα σκηνικά ήταν όμορφα με λεπτομέρεια και επέτρεψαν την πραγματική θέαση του κοινού στο όραμα των συντελεστών για τη "Χώρα του Ποτέ", ενώ ο ήχος και τα φώτα εμπλέκουν τη φαντασία με τις αισθήσεις. Το θέατρο Αθηνά είναι ζεστό, όμορφο, φιλόξενο και  εύκολα προσβάσιμο με τα ΜΜΜ.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια απίστευτη περιπέτεια επί σκηνής, που αξίζει όλοι να τη βιώσετε. Η ιστορία του Πήτερ Παν, πάντα διαχρονική και βαθύτατα συγκινητική, συναρπάζει, ειδικά όταν του δίνεται μια ανανεωτική πνοή, όπως αυτή της συγκεκριμένης παραγωγής. Παρόλο που η ιστορία του Πήτερ Παν αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος, λόγω του αποχωρισμού των ηρώων, η διασκέδαση θα 'ναι πάντα δεδομένη. Η συγκεκριμένη δραματοποιημένη έκδοση του Πήτερ Παν δίνει μια οπτικά ευχάριστη καθώς και μουσικά εξαιρετική απόδοση, που διατήρησε τους αγαπημένους παιδικούς χαρακτήρες μας ακέραιους, με μια όμορφη κωμική νότα.

Bonus Tip:

Ο Πήτερ Παν ή αλλιώς το αγόρι που δεν ήθελε να μεγαλώσει, ανέβηκε για πρώτη φορά το 1904. Το έργο, αρχικά αποτελούμενο από τρεις πράξεις, αναθεωρήθηκε συχνά και η οριστική έκδοση των πέντε πράξεων δημοσιεύθηκε το 1928. Το έργο σύστησε ένα νέο χαρακτήρα στη μυθολογία του αγγλόφωνου κόσμου, τον χαρακτήρα του Πήτερ Παν, του αγοριού που δε μεγάλωσε ποτέ και που αγαπήθηκε και αγαπιέται μέχρι σήμερα.

Το έργο είναι εμπνευσμένο από τις ιστορίες και τα παιχνίδια φαντασίας που ο Barrie έπαιζε με τους πέντε γιους της Sylvia και του Arthur Llewellyn Davies. Ανέβηκε για πρώτη φορά στις 27 Δεκέμβρη του 1904. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία τόσο στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου άνοιξε το 1905 με τον Αμερικανό ηθοποιό Maude Adams να απεικονίζει τον Πήτερ. Ο Barrie επέκτεινε αργότερα και προσάρμοσε το έργο στο μυθιστόρημα Peter και Wendy (1911). Στη πρώτη ταινία του έργου (1924) πρωταγωνίστησε τη Betty Bronson ως Peter. Ο Walt Disney παρήγαγε μια διαχρονικά δημοφιλή κινούμενο σχέδιο μεγάλου μήκους (1953), στην οποία ο χαρακτήρας του Πήτερ Πάν ήταν πιο γοητευτικός από το αναρχικό και κάπως εγωιστικό χαρακτήρα του βιβλίου του Barrie. Μια αναγνωρισμένη μουσική έκδοση του Broadway με πρωταγωνιστή τον Mary Martin ως Peter Pan και σε σκηνοθεσία και χορογραφία του Jerome Robbins κέρδισε τρία βραβεία Tony. Το έργο προσαρμόστηκε για την τηλεόραση το 1955 και πάλι το 1960.

Παραστάσεις: Από Κυριακή 21/10 και κάθε Κυριακή

Ώρα έναρξης: 11:00π.μ και  15:00μμ

Προπώληση μέσω www.viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου

 τηλ. 210 8237330

Πληροφορίες – κρατήσεις  στο τηλ. 210-9853609, 6948 744 988