Aποκλειστική συνέντευξη του ηθοποιού Γιώργου Ιωσηφίδη στο Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση
"Φοβάμαι να πω το μάθημα, φοβάμαι μήπως κάνω λάθος, μακάρι να ήμουν αόρατος!” εύχεται ο Τονίνο και η ευχή του… Γιώργου Ιωσηφίδη ευθύς πραγματοποιείται! Τώρα όμως που κανείς δεν τον βλέπει, πώς μπορεί να γελάει και να παίζει ποδόσφαιρο μαζί με τους φίλους του και να χαίρεται τις αγκαλιές της μητέρας του; Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη του νεαρού ηθοποιού και θα λάβετε όλες τις απαντήσεις στις... ερωτήσεις του δασκάλου του!
Ευχηθήκατε ποτέ να είστε αόρατος για μια στιγμή; Αν ναι, για ποιο λόγο και με ποια αιτία και αφορμή;
ΝΑΙ! Πήγαινα δημοτικό και ασχολιόμουν με το breakdance και το graffiti. Είχα τη φαεινή ιδέα να κάνω graffiti μαζί με έναν φίλο μου στο σχολείο μου, που ήταν απέναντι ακριβώς από το σπίτι μου. Όπως πήγαινα με τα σπρέι ανά χείρας προς τον τοίχο τον οποίο θα «φιλοτεχνούσαμε», πέρασε ο πατέρας μου, διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας, έκανα εννοείται ότι δεν τον είδα, μεταβολή κι εξαφανίστηκα. Θα ήταν μια πολύ καλή λύση να ήμουν αόρατος και να μη σταματήσει έτσι άδοξα η καριέρα μου ως γκραφιτάς.
Γίνεστε αόρατος για μία μέρα για καλό σκοπό. Τι κάνετε και πώς αξιοποιείτε αυτή τη μαγική ιδιότητα προς όφελος των άλλων;
Προς όφελος των άλλων, τι άλλο! Θα τους βοηθούσα με τις οικονομικές τους οφειλές. Φανταστείτε να ξυπνήσουμε αύριο και κανένας να μη χρωστούσε σε κανέναν. Πιστεύω ότι, έστω και για λίγο, ο κόσμος θα ήταν ένα πιο χαρούμενο μέρος.
Θυμάστε να έχετε φοβηθεί ποτέ, όταν είσαστε μικρός, εντός ή εκτός του σχολείου;
Εντός εκτός κι επί ταύτα που λένε. Φυσικά και έχω φοβηθεί. Πήγαινα σχολείο, όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα κινητά, οπότε καταλαβαίνετε τι γινόταν στους δρόμους και στα πάρκα. Να μια άλλη στιγμή που θα βοηθούσε ένα ξόρκι αόρατου. Αλλά να μπορούσα να κάνω και την παρέα μου αόρατη, μην τη γλίτωνα μόνο εγώ.
Tα παιδιά ή οι ενήλικες φοβούνται περισσότερο να κάνουν λάθος και γιατί;
Νομίζω ότι και τα παιδιά και οι ενήλικες φοβούνται εξίσου το ίδιο. Απλώς ίσως στο παιδί φαίνεται λίγο παραπάνω, γιατί δεν έχει μάθει ακόμα να «κρύβει» τόσο καλά τα αληθινά του συναισθήματα. Το παιδί δεν έχει μάθει ακόμα να κρύβεται, όπως εμείς, πίσω από ένα χαμόγελο ή μια καρδούλα στο messenger. 💛
Τι θα σας έλειπε περισσότερο αν, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ξυπνούσατε ένα πρωί και είσαστε αόρατος;
Τι άλλο; Αυτό που λείπει και στον Τονίνο! Θα μου έλειπαν οι άνθρωποι, όλοι αυτοί που κάθε μέρα μοιράζομαι τα καλά και τα άσχημα, ένα αστείο που λέω και κάνω κάποιον/α να γελάσει, μια συμβουλή που δίνω και νιώθω ότι κάποιον/α βοήθησα. Το σκυλί μου, η Ουίσκι, που κάθεται στο πόδια μου και κοιμάται όσο απαντώ στις ερωτήσεις αυτής της συνέντευξης.
Nιώθουν μοναξιά τα παιδιά της σύγχρονης εποχής αλλά και οι ηλικιωμένοι; Ποιο μπορεί να είναι το αντίδοτο;
Τα παιδιά δε νομίζω ότι νιώθουν μοναξιά. Οι απαιτήσεις είναι πολλές και πολλές είναι και οι δραστηριότητες. Για να νιώσεις μοναξιά πρέπει πρώτα να νιώσεις μια ησυχία τριγύρω σου, οπότε πιστεύω ότι, κατά κύριο λόγο, η μοναξιά είναι κάτι που ταλαιπωρεί τις ενήλικες κατηγορίες ανθρώπων, που λόγω του ότι δουλεύανε πάρα πολύ, είχαν παραμελήσει την κοινωνική τους ζωή.
Το αντίδοτο σε όλο αυτό είναι πολύ απλό: ο άνθρωπος χρειάζεται ελεύθερο χρόνο σε όλη την διάρκεια της ζωής του και όχι μόνο όταν γεράσει, γιατί τότε δεν ξέρει τι να τον κάνει. Χρειάζεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του να παίρνει τον ελεύθερο του χρόνο πολύ σοβαρά, να χτίζει τη ζωή του υπολογίζοντας και την προσωπική του χαρά κι όχι μόνο την επαγγελματική του καταξίωση, γιατί κάποια στιγμή το επάγγελμα αποχωρεί.
Διαφήμιση
Σοφιάννα Παϊδούση
Τι νοσταλγείτε από το σχολείο και από τα παιδικά σας χρόνια; Για ποιον δάσκαλο ή/και συμμαθητή/τρια θα γυρνούσατε έστω και για μία ημέρα στο σχολείο;
Θα έδινα τα πάντα για να ξαναπαίξω στο διάλειμμα, να ακούσω το κουδούνι για μέσα και καταϊδρωμένος να τρέξω στη βρύση να πιω νερό και να μπουγελώσω τον επόμενο που περιμένει πώς και πώς να πιει κι αυτός.
Ποια από τις εξωθεατρικές δεξιότητές σας θα θέλατε μελλοντικά να αξιοποιήσετε στο θέατρο, για παιδιά και ενήλικες και δε σας έχει δοθεί η δυνατότητα μέχρι στιγμής;
Μέχρι στιγμής ό,τι κάνω κάπως καταφέρνει και εισχωρεί και στις παραστάσεις. Θα ήθελα πολύ να μπορεί σε μια παράσταση να είναι επί σκηνής και η Ουίσκι, το σκυλί μου. Την ξανασυστήνω, γιατί την αγαπώ πολύ! Έτσι θα κατάφερνα να περνάμε περισσότερες ώρες μαζί, αλλά, όπως και να έχει, εξωθεατρική δεξιότητα δεν τη λες!
Ποια τηλεοπτική και κινηματογραφική σας παρουσία και συμμετοχή θα αναφέρατε ως πιο σημαντική σε ένα huge casting του εξωτερικού;
Δεν είναι συμμετοχή σε κάποια δουλειά, όχι γιατί δεν έχω γνωρίσει ωραίους ανθρώπους, με αγάπη γι' αυτό που κάνουν, το αντίθετο, είμαι πολύ χαρούμενος με τη μέχρι τώρα πορεία μου, απλώς το σεμινάριο υποκριτικής που παρακολούθησα με τον Ανδρέα Μανωλικάκη, είναι ό,τι πιο εμπνευσμένο έχω ζήσει μέχρι σήμερα, οπότε: Σημαντικό+ υποκριτική = Ανδρέας Μανωλικάκης.
Απολαμβάνοντας την παράσταση μικρά και μεγάλα fairyteλακια! |
Διαβάστε ακόμα: To Fairytales προτείνει... Mμπα μπαμπά!
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.