Γεωργία Παρασκευά: "Πουθενά δεν είναι όλα καλά ούτε καν στα Παραμύθια, αλλά χρειάζεται να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο Παραμυθένια!"

Η ηθοποιός και συγγραφέας Γεωργία Παρασκευά... επιστρέφει δριμύτερη "με τα παραμύθια της" κι ένα... πάρτι για ήρωες παραμυθιών, προτείνοντας στο... Faitytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση -μέσω μιας αποκλειστικής συνέντευξης-, τρόπους για να γίνει η ζωή όλων μας πιο παραμυθένια. 
Άλλωστε... "δεν περιμένουμε τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα για να μας λύσει τα προβλήματα! Γιατί και ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα!" 

Αποκλειστική συνέντευξη της Γεωργίας Παρασκευά στο Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση

"Χρειάζεται τα παιδιά να καταλάβουν ότι το βιβλίο δεν είναι κάτι καταναγκαστικό, δε συνδέεται με το διάβασμα για το σχολείο, αλλά είναι χαρά και απόλαυση".

Τελικά «φάγαμε τα μουστάκια μας»; Τι έχει αλλάξει από το πρώτο θεατρικό σας έργο για παιδιά και τι παραμένει ίδιο, αναφορικά με τον εαυτό σας, τη συγγραφή, το βιβλίο και το θέατρο;

Τα Μουστάκια μας τα παραφάγαμε και συνεχίζουμε να τα τρώμε! Αναφέρομαι στην επιτυχία του συγκεκριμένου έργου που ξεκίνησε λίγο σαν πλάκα, όταν πειραματίστηκα να γράψω για πρώτη φορά ένα θεατρικό, μέχρι το ανέβασμά του, για δύο σεζόν, στο Studio Μαυρομιχάλη και την παρουσίασή του σε Δήμους και σχολεία μέχρι και πέρυσι! Αλλά αναφέρομαι και στο εσωτερικό «φάγωμα», αυτό με τον εαυτό μου και το γράψιμο, που με οδηγεί να πάω παρακάτω. Μετά τα Μουστάκια, λοιπόν, ήρθε «Η Επιστροφή των Παραμυθιών», οι «Ιστορίες για φίλους», που ανέβηκαν κι αυτά στο Studio Μαυρομιχάλη, η έκδοση του βιβλίου «Η Επιστροφή των Παραμυθιών», από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ και το ανέβασμα  ξανά του συγκεκριμένου έργου στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου. 
Αυτό που παραμένει το ίδιο είναι η αγάπη μου για το γράψιμο και για το θέατρο για παιδιά. Σε σχέση με τον εαυτό μου, αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι νιώθω ότι έχω βρει τον δρόμο μου, σε σχέση με παλιότερα που βάδιζα λίγο στα τυφλά κι αυτό που μένει το ίδιο είναι ο ενθουσιασμός και η χαρά μου, όταν καταπιάνομαι με το γράψιμο ενός έργου. Τώρα σε σχέση με τα βιβλία, τ' αγαπώ πάντα, αλλά διαβάζω λιγότερο από ό,τι διάβαζα. Αυτό ίσως δε θα έπρεπε να το πω, τώρα που κάνω μια παράσταση για τη φιλαναγνωσία, αλλά είναι αλήθεια!    

"Όλοι οι ήρωες των Παραμυθιών, παρόλο που είναι μεγάλοι σταρ, ενώνονται μπροστά στην κοινή απειλή και λειτουργούν ως ομάδα". 

Ως παιδί και ως αναγνώστης, στα σχολικά σας χρόνια, ποιες είναι οι πιο όμορφες κι ευφάνταστες αναμνήσεις που ανακαλείτε στη μνήμη σας και... επιστρέφουν εν είδει παραμυθιών;

Γενικά ήμουν από τα παιδιά που διάβαζαν εξωσχολικά βιβλία. Ήταν για μένα, όπως και για τους δικούς μου, κάτι συνηθισμένο το να διαβάζουμε κάτι που μας αρέσει. Θυμάμαι τα καλοκαίρια, ως παιδί στο χωριό του μπαμπά μου, να διαβάζω τα μεσημέρια  που έπρεπε να κάνουμε ησυχία, για να κοιμηθεί ο παππούς και η γιαγιά. Μου άρεσε πολύ η μυθολογία και ήταν τότε που ανακάλυψα την Πηνελόπη Δέλτα και τη Ζωρζ Σαρρή, που αποτελούν σημείο αναφοράς για τα πρώτα μου αναγνώσματα. Αλλά και μετά ως έφηβη στο νησί -τον άλλον τόπο καταγωγής, πάντα έπαιρνα μαζί μου στη θάλασσα κι ένα βιβλίο.
   

Πόσο ορατός είναι ο κίνδυνος καταστροφής της «Χώρας των Παραμυθιών» στις μέρες μας και ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες κι αφορμές γι’ αυτό;

Σίγουρα «Η Χώρα των Παραμυθιών» κινδυνεύει, αλλά στο τέλος θα τη σώσουμε! Ο κίνδυνος είναι ορατός, όχι μόνο γιατί τα παιδιά δε διαβάζουν Παραμύθια, όπως συμβαίνει στο έργο, αλλά γιατί όσο μεγαλώνουμε γεμίζουμε με άγχος κι απαισιοδοξία και ξεχνάμε την ανάγκη μας για το Παραμύθι, για την ελπίδα ότι στο τέλος όλα θα πάνε κάπως καλά! Δε λέω ούτε να χάσουμε επαφή με τον κόσμο και την πραγματικότητα ούτε να πιστεύουμε ότι όλα είναι καλά. Πουθενά δεν είναι όλα καλά ούτε καν στα Παραμύθια! Αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο Παραμυθένια! Πώς; Παραμένοντας αισιόδοξοι και δυνατοί και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούμε για εμάς και τους άλλους!

"Αυτό που παραμένει το ίδιο είναι η αγάπη μου για το γράψιμο και για το θέατρο για παιδιά..."

Διαθέτουν τον χρόνο οι σημερινοί γονείς για να φιλτράρουν τις παραστάσεις για παιδιά, που προσφέρονται κατά δεκάδες, κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ή επιλέγουν κυρίως με κριτήρια διαφήμισης και προβολής και πόσο επηρεάζει αυτό τη θεατρική αγωγή στις μικρές ηλικίες;

Πιστεύω ότι συμβαίνουν και τα δύο. Κάποιοι γονείς επιλέγουν να δουν μια παράσταση αναλόγως με το πόσο έχει ακουστεί, πόσο ακριβή παραγωγή είναι, ποιος παίζει κι άλλοι γονείς με γνώμονα το θέμα του έργου. Δε λέω ότι μια πολυδιαφημισμένη παράσταση δεν έχει να περάσει σημαντικά μηνύματα, αλλά νομίζω ότι είναι απαραίτητο να επιλέγουμε να δούμε και δουλειές από πιο μικρές ομάδες, που κινούνται με συνέπεια στον χώρο του παιδικού θεάτρου και παρουσιάζουν παραστάσεις πολύ αξιόλογες. Ευτυχώς, πάντως, υπάρχουν πολλές επιλογές. Η επιλογή μιας παράστασης επηρεάζει τη θεατρική αγωγή ενός παιδιού, γιατί του δίνει την αφορμή να νιώσει, να φανταστεί, να σκεφτεί και να συζητήσει πάνω σ’ αυτό που είδε. Θεωρώ ότι αυτό είναι το κίνητρο για να επιλέξουμε μια παράσταση.

"Πρέπει δείξουμε στα παιδιά ότι υπάρχουν και τα βιβλία κι αυτά θα βρουν τον τρόπο να τα εντάξουν στη ζωή τους και να τα συνδυάσουν με το ενδιαφέρον τους για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές". 

Tα παιδιά ή οι ενήλικες χρειάζονται εκπαίδευση για την υιοθέτηση κουλτούρας συνεργασίας και ομαδικού πνεύματος; Τι σας έχει διδάξει και τι έχετε αποκομίσει από τη σχέση σας με τα παιδιά, μέσα από το θέατρο;

Τα παιδιά πολύ πιο εύκολα μπορούν να γίνουν μία ομάδα και να λειτουργήσουν από κοινού, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Άρα θα έλεγα ότι εμείς οι ενήλικες χρειαζόμαστε περισσότερο αυτήν την εκπαίδευση. Αυτό που διαπιστώνω από τα θεατρικά εργαστήρια για παιδιά που κάνω, είναι ότι τα παιδιά διαφόρων ηλικιών και με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, μπορούν να συνεργαστούν άψογα, χωρίς κόντρες κι εγωισμούς.  Εξάλλου και στο έργο μας, όλοι οι ήρωες των Παραμυθιών, παρόλο που είναι μεγάλοι σταρ, ενώνονται μπροστά στην κοινή απειλή και λειτουργούν ως ομάδα. 

Ανάμεσα στην Ντάμα Κούπα, τον Κακό Λύκο, την Ωραία Κοιμωμένη, τον Πίτερ Παν και την Τίνκερμπελ, ποιον χαρακτήρα θα διαλέγατε και για ποιο λόγο; Ποιο χαρακτηριστικό τους θα θέλατε να έχετε για πάντα;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον... Θα διάλεγα ένα στοιχείο από τον καθένα. Από την Ντάμα Κούπα την επιθυμία της για επιβολή και αναγνώριση της αξίας της. Από τον Κακό Λύκο τις πολλές και διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητας ενός τύπου που έχει χαρακτηριστεί ως ο «Κακός των Παραμυθιών». Ένας Κακός δεν έχει μέσα του και το Καλό στοιχείο; Όπως και το αντίθετο; Από την Ωραία Κοιμωμένη τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία της. Από τον Πίτερ Παν το αιώνιο παιδί που κρύβει μέσα του, ακόμα κι αν ξέρει ότι έχει μεγαλώσει. Από την Τίνκερμπελ, τέλος, το γεγονός ότι είναι αυτόφωτη, δεν παίρνει λάμψη από τον Πίτερ Παν κι εκπλήσσει με την εξυπνάδα της και με το πόσο καλά προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. 

                                     

                                          Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση

Ηλικία: από 4 ετών

Σελίδες: 80

Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color

Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019

Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα: 

• Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
• Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας  (αξίας 1 €)
• Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
• Χειροποίητο δώρο-έκπληξη, διαφορετικό για αγόρια και κορίτσια, μαζί με αυτοκόλλητο

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

https://oparfes.blogspot.com

www.facebook.com/oparfes

oparfes@gmail.com

Μπορείτε να δείτε το ανανεωμένο ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 
σε μορφή Pdf!

Αν σας ρωτούσε ένας ενήλικας γιατί αξίζει να... επιστρέψουν τα παραμύθια στη ζωή των παιδιών, από τη στιγμή που ενδεχόμενα, σύμφωνα με την κρίση του, τ’ αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα, τι θα του απαντούσατε;

Όπως είπα και πριν, τα Παραμύθια είναι αναγκαίο να υπάρχουν στη ζωή μας για να θυμίζουν ότι πάντα υπάρχει η ελπίδα τα πράγματα να πάνε καλά, όχι από μόνα τους βέβαια. Εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί να προσπαθήσουμε γι' αυτό. Εννοείται ότι δεν περιμένουμε τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα για να μας λύσει τα προβλήματα! Γιατί και ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα! Άλλωστε, ακόμα και στα Παραμύθια δεν είναι όλα ρόδινα. Πώς γίνεται να είναι στην πραγματική ζωή;  

"Τα παιδιά πολύ πιο εύκολα μπορούν να γίνουν μία ομάδα και να λειτουργήσουν από κοινού, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες". 

Είναι εφικτή η συνύπαρξη του έντυπου βιβλίου και μέσω των παραμυθιών, με την τεχνολογία και πόσο μπορεί να συνδράμει το ηλεκτρονικό βιβλίο, από τη στιγμή που δέκα και πλέον χρόνια μετά την εμφάνισή του, σε αντίθεση με το εξωτερικό, η αγορά του στην Ελλάδα παραμένει στάσιμη και περιορισμένη; Ποιους άλλους εναλλακτικούς τρόπους προτείνετε;

Πιστεύω ότι είναι εφικτή, όταν μάθουμε στα παιδιά από μικρά την αγάπη απέναντι στο βιβλίο. Χρειάζεται τα παιδιά να καταλάβουν ότι το βιβλίο δεν είναι κάτι καταναγκαστικό, δε συνδέεται με το διάβασμα για το σχολείο, αλλά είναι χαρά και απόλαυση. Αυτό το μαθαίνουν τα παιδιά, όταν βλέπουν κι εμάς να διαβάζουμε κι όχι να είμαστε όλη την ημέρα κολλημένοι στο κινητό. Τη νέα τεχνολογία, αντίστοιχα, δεν μπορούμε να τη βγάλουμε από τη ζωή μας, αλλά μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά πώς να τη χρησιμοποιούμε προς όφελός μας. Είναι απαραίτητο να δείξουμε στα παιδιά ότι υπάρχουν και τα βιβλία και αυτά θα βρουν τον τρόπο να τα εντάξουν στη ζωή τους και να τα συνδυάσουν με το ενδιαφέρον τους για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. 

Αν διοργανώνατε σήμερα ένα μαγικό παραμυθένιο πάρτι, αντίστοιχο με της Χώρας των Παραμυθιών, πού θα το κάνατε και ποιους θα προσκαλούσατε να συμμετέχουν;

Τέλεια η ερώτηση! Μου θυμίζει το τραγούδι «Το Πάρτι» του αγαπημένου μου Λουκιανού Κηλαηδόνη που έλεγε: «Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτι/ πάρτι από εκείνα τα παλιά/ και να καλέσω σ’ εκείνο το πάρτι/ να ‘ρθουν τα πιο καλά παιδιά»!  
Αν η είσοδος επιτρεπόταν μόνο σε ήρωες Παραμυθιών, θα καλούσα όλους τους ήρωες της παράστασης: «Η Επιστροφή των Παραμυθιών» αλλά και τον Τρελαντώνη  μαζί με τον Μάγκα, τον μικρό Νικόλα και την παρέα του, τον Αστερίξ και την παρέα του, τον Λούκι Λουκ μαζί με την Ντόλυ και φυσικά τη Μαίρη Πόππινς με το βαλιτσάκι της και τη μαγική της ομπρέλα! 
Εάν το πάρτι δεν είχε αυστηρά παραμυθένιο χαρακτήρα, θα καλούσα κι όλους αυτούς που αγαπώ και θα χορεύαμε όλες τις επιτυχίες των 80s!!!!! Και φυσικά το πάρτι θα γινόταν στο σπίτι μου, που παρόλο που είναι πολύ μικρό, μ’ έναν μαγικό τρόπο θα μας χωρούσε όλους!!!

"Η επιλογή μιας παράστασης επηρεάζει τη θεατρική αγωγή ενός παιδιού, γιατί του δίνει την αφορμή να νιώσει, να φανταστεί, να σκεφτεί και να συζητήσει πάνω σ’ αυτό που είδε"

Ποιος σημερινός παιδικός ήρωας είναι… star στον κόσμο των παιδιών και ποιος θα θέλατε εσείς να είναι αν είσαστε παιδί και γιατί;

Δε γνωρίζω τους ήρωες που αρέσουν τώρα στα παιδιά, αλλά αν κρίνω από τη δική μας παράσταση, αυτός που έχει τη μεγαλύτερη πέραση στους μικρούς θεατές, δεν είναι άλλος από το αιώνιο αγόρι, τον Πίτερ Παν! Το παιδί που έχω μέσα μου λέει ότι η απόλυτη σταρ των Παραμυθιών δεν είναι άλλη από τη Μαίρη Πόππινς! Έρχεται όποτε τη χρειαζόμαστε, βάζει τα πράγματα στη θέση τους και φεύγει, όταν φυσήξει ο άνεμος! Την αγαπώ! 

Νικος Κολίτσης 

(Αρχισυντάκτης)

Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ), 

με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. 

Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας. 

Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου & λογοτεχνίας, με συνεργασίες 

με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.

Διαβάστε επίσης: Το Fairytales προτείνει: Η Επιστροφή των Παραμυθιών!