Αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα Μάριου Βλάχου («Αγάπη από μπισκότο») στο Fairytales
Ο συγγραφέας Μάριος Βλάχος φτιάχνει μπισκότα, με κύρια πρώτη ύλη την... αγάπη, παρέα με τον κύριο Μπισκοτόπουλο στο βασίλειο του Μπισκοτένιου και του Fairytales. Λίγο πριν βγουν από τον φούρνο, φρέσκα και λαχταριστά, φτιάχνει συλλεκτικούς μαρκαδόρους, ανακατεύει, μεταξύ άλλων, τη Σπάρτη, την Πάτρα και την Αθήνα, διαλέγει «μπισκοτένιες» αναμνήσεις, αγκαλιά με τις κόρες του, συνδέει τα επιστημονικά κείμενα με τα παιδικά παραμύθια και τον Βασιλιά με τον πατέρα κι ανακαλύπτει το γιατρικό της αγάπης, στο σοκολατένιο παλάτι της δημιουργικότητας και της φαντασίας των παιδιών!
Ο κύριος Μπισκοτόπουλος επιθυμεί να ετοιμάσει και να μοιράσει σε όλα τα παιδιά του κόσμου τη συλλεκτική σειρά μπισκότων του. Εσείς, αν μπορούσατε να φτιάξετε κάτι συλλεκτικό, για παιδιά κι ενήλικες, τι θα ήταν αυτό;
Λατρεύω τα είδη γραφής και ιδιαίτερα τα στυλό. Θα έφτιαχνα ένα συλλεκτικό στυλό για ενήλικες, για να γράψουν τη δική τους παραμυθένια ιστορία και μία συλλεκτική έκδοση μαρκαδόρων, με πάμπολες αποχρώσεις για παιδιά, για να ζωγραφίσουν τα πιο όμορφα όνειρά τους.
Γεννηθήκατε στη Σπάρτη, σπουδάσατε στην Πάτρα και μένετε στην Αθήνα. Ποιο είναι το αποτύπωμα από τις τρεις πόλεις (θετικό και αρνητικό) και ποιο είναι το πιο ιδανικό μέρος για να μεγαλώσει ένας γονιός τα παιδιά του;
Πρόκειται για τρεις τελείως διαφορετικές πόλεις, με διαφορετική κουλτούρα, που αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα των βασικών μορφών του ελληνικού τρόπου ζωής. Kάθε επιλογή στη ζωή έχει σίγουρα τόσο θετικές όσο κι αρνητικές αποχρώσεις.
Προσωπικά, αυτό που επέλεγα να μου μένει πάντα στο τέλος είναι ένα θετικό αποτύπωμα. Επειδή, πάντως, λόγω ιδιαίτερων συνθηκών διαβίωσης, δεν ήταν μόνο αυτές οι τρεις πόλεις που μοίρασα τη μέχρι τώρα ζωή μου, το συμπέρασμα είναι αυτό που σκιαγραφεί με γλυκύτητα και το παραμύθι «Αγάπη από Μπισκότο»: Παντού υπάρχει μια σιροπιαστή Λουκουμοχώρα που μπορεί ο καθένας από εμάς να φτιάξει το δικό του σοκολατένιο παλάτι. Αρκεί να βρει τι ταιριάζει καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία του.
H πιο «μπισκοτένια» παιδική σας ανάμνηση και η αντίστοιχη σημερινή, ως γονιός.
Αισθάνομαι τυχερός, καθώς έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου η αγάπη περίσσευε. Έτσι, η ψυχή μου είναι γεμάτη από γλυκές «μπισκοτένιες» αναμνήσεις, από τις οποίες είναι πραγματικά δύσκολο να επιλέξω μία.
Σίγουρα, όμως, η «μπισκοτένια» ανάμνηση που θα διάλεγα, θα είχε σαν χρόνο ένα γλυκό χειμωνιάτικο απόγευμα, σαν τόπο το φιλόξενο σπίτι μου και σαν συναίσθημα τη ζεστασιά και την τρυφερότητα της αγκαλιάς των γονιών μου.
Η αντίστοιχη σημερινή «μπισκοτένια» ανάμνηση είναι, όταν εγώ γίνομαι μία τέτοια αγκαλιά για τις κόρες μου.
Αναλυτική παρουσίαση του βιβλίου μπορείτε
Ένα γλυκό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά που ξεδιπλώνει αξίες και έννοιες όπως η ευγνωμοσύνη, η προσφορά, η γενναιοδωρία, η αλληλεγγύη, η τιμιότητα, η συνεργασία με φόντο την ανυπέρβλητη δύναμη της αγάπης.
Από τη συγγραφή επιστημονικών κειμένων, στο πλαίσιο της ερευνητικής και ακαδημαϊκής σας δραστηριότητας, στο παραμύθι για παιδιά. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος του επαγγελματικού σας περιβάλλοντος στο νέο σας εγχείρημα;
Παρόλο που φαίνεται ότι η συγγραφή επιστημονικών κειμένων και παιδικών παραμυθιών είναι δύο κόσμοι εκ διαμέτρου διαφορετικοί, κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Έχουν ένα κοινό παρονομαστή: Για να κατακτήσεις και τους δύο κόσμους χρειάζεται, εκτός φυσικά από γνώση, δημιουργικότητα, ευρηματικότητα και φαντασία.
Επομένως, σίγουρα ο αντίκτυπος του επαγγελματικού μου περιβάλλοντος ήταν θετικός και με βοήθησε στο νέο μου εγχείρημα. Το μόνο που απουσιάζει από τη συγγραφή επιστημονικών κειμένων σε σχέση με τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών είναι η συναισθηματική έκφραση κι εκεί η συμβολή του οικογενειακού μου περιβάλλοντος υπήρξε καταλυτική.
Πώς μπορείτε, με παραδείγματα, να πείσετε κάποιον/α που πιστεύει ακράδαντα ότι «η αγάπη μπορεί να γιατρέψει τα πάντα» είναι ένας μύθος;
«Αγάπη, το αιώνιο γιατρικό». Αδιαμφισβήτητα, δεν αποτελεί μύθο. Η πορεία μου μέσα στη ζωή, μου το έχει αποδείξει περίτρανα. Αρκεί να αφεθείς στη μαγεία της και να πορευθείς καλοπροαίρετα γεμάτος αλληλεγγύη για τους γύρω σου. Όμως, ούτε εγώ αλλά ούτε και κανείς σε τούτη εδώ τη γη δεν μπορεί να πείσει κάποιον που πιστεύει το αντίθετο. Δυστυχώς, η εμπειρία δε μεταβιβάζεται ούτε κληρονομείται. Αν πραγματικά το λαχταρά η ψυχή του, στο τέλος θα είναι ο ίδιος αυτός που θα πείσει τον εαυτό του.
Οι δύο κόρες σας ήταν η πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του πρώτου σας παραμυθιού. Θα ήθελαν να συνεχίσετε το ταξίδι στo παιδικό παραμύθι; Eσείς, από την πλευρά σας, πώς σκέφτεστε το επόμενό σας βήμα, στον βαθμό που σας το επιτρέπουν η επαγγελματική σας ενασχόληση και οι οικογενειακές υποχρεώσεις;
Πρόκειται για ένα μαγικό ταξίδι που έχει ξεκινήσει με τη συγγραφή του «Αγάπη από Μπισκότο» κι εύχομαι να είναι μακρύ.
Οι κόρες μου αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για το πρώτο μου παραμύθι και θα συνεχίσουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης και για τα επόμενα. Πρόκειται για τους πιο φανατικούς υποστηρικτές μου σε αυτό το νέο μου εγχείρημα.
Ήταν να μη γίνει η αρχή. Είναι σαν κάτι να ξεκλείδωσε με τον ερχομό τους. Ας είστε, λοιπόν, σε αναμονή και για άλλα μελιστάλακτα παραμύθια.
«Ένας πατέρας διδάσκει την κόρη του τη σχέση της με το αντίθετο φύλο». Πόσο αγχωτικό είναι αυτό για έναν πατέρα και πώς το διαχειρίζεστε; Tι θα σας συμβούλευαν ο κύριος Μπισκοτόπουλος και ο βασιλιάς Μπισκοτένιος;
Πραγματικά είναι αγχωτικό. Τόσο για τη σχέση του πατέρα με την κόρη όσο και για τη σχέση του με τον γιο του. Το να αποτελείς αναπόφευκτα καθημερινό πρότυπο για το παιδί σου, είναι ένα μεγάλο βάρος. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τα παραδείγματα και όχι από τα λόγια. Επομένως, ένας πατέρας χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός τόσο στη συμπεριφορά του απέναντι στην κόρη του όσο κι απέναντι στη σύζυγό του.
Για να διαχειριστώ αυτό το άγχος, που σίγουρα δεν αποτελεί έναν καλό σύμβουλο, αρχικά εκλογίκευσα την κατάσταση, την έθεσα στη ρεαλιστική της βάση κι έκανα την παραδοχή ότι δεν θα είμαι ποτέ ο τέλειος πατέρας. Αυτή η αποδοχή της πραγματικότητας με βοήθησε να απαλλαχθώ από το μη εποικοδομητικό άγχος και να απολαύσω τη στιγμή.
Νομίζω πως κάτι τέτοιο θα με συμβούλευε και ο Βασιλιάς Μπισκοτένιος: «κ. Βλάχο, οι κόρες σας δε ζήτησαν έναν υπεράνθρωπο, χρειάζονται μόνο έναν μέντορα για να τις εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα για τη ζωή εφόδια και να είναι εκεί, όταν τον χρειάζονται».
ΚΕΡΔΙΣΕ TO!
Αν ζούσατε στο βασίλειο του Μπισκοτένιου, ποια ιδιότητα και ποιον ρόλο θα θέλατε να είχατε; Πώς το φαντάζεστε και πώς θα ήταν ο κόσμος μας, αν όλα ήταν φτιαγμένα από μπισκότο;
Μα φυσικά τον ρόλο του Βασιλιά Μπισκοτένιου. Το σοκολατένιο παλάτι αντιπροσωπεύει το προσωπικό μας βασίλειο, το σπίτι μας. Δικαιωματικά, λοιπόν, ο ρόλος του Βασιλιά ανήκει σε κάθε πατέρα. Βέβαια, τα πράγματα και οι καταστάσεις στη ζωή δεν είναι ιδανικά, όπως στα παραμύθια. Είναι στο χέρι μας, όμως, να τα κάνουμε να μοιάζουν.
Σε έναν τέτοιο φανταστικό κόσμο από μπισκότα, αξίες κι έννοιες όπως ευγνωμοσύνη, προσφορά, γενναιοδωρία, αλληλεγγύη, τιμιότητα, συνεργασία, θα μεσουρανούσαν και θα ήταν αδιαπραγμάτευτες, χαρίζοντας σε όλους μία ζωή ειρηνική, αρμονική και γλυκιά σαν μπισκότο.
Ποιο είναι το επίπεδο της δημιουργικής σκέψης και της φαντασίας των παιδιών την εποχή της τεχνολογίας, με επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο την πανδημία και τον εγκλεισμό;
Ομολογουμένως η επίδραση της τεχνολογίας στη δημιουργική σκέψη των σύγχρονων παιδιών μοιάζει να είναι καταλυτική. Ο βασικός λόγος είναι ότι η χρήση της περιορίζει σημαντικά τον ελεύθερό τους χρόνο. Λιγότερος ελεύθερος χρόνος, λιγότερος χρόνος για τον εαυτό τους, λιγότερος χρόνος για σκέψη.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώσαμε με την εξέλιξη της πανδημίας και τον εγκλεισμό, όξυνε την ήδη τεταμένη κατάσταση. Παρ' όλα αυτά, τα παιδιά μας απέδειξαν ότι μέσα τους υπάρχει αστείρευτη δημιουργικότητα και φαντασία. Δημιουργικότητα και φαντασία που ακόμα και σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, καταφέρνει να μεταλλαχθεί και να βρει διέξοδο σε πρωτότυπες μορφές έκφρασης.
Αν συναντήσετε μία μητέρα ενός μικρού παιδιού, που διάβασε το «Αγάπη σαν μπισκότο» και σας έλεγε ότι «ο γιος μου θέλει ένα μπισκότο για να διαβάσει ένα βιβλίο τη φορά...», τι θα της λέγατε;
Θα της έλεγα ότι επειδή σε όλους μας αρέσουν τα μπισκότα και οι λιχουδιές πως αρχικά τον καταλαβαίνω. Παρ' όλα αυτά, όμως, δε θεωρώ πως αποτελεί καλή πρακτική η ανάπτυξη μιας τέτοιου είδους ανταλλακτικής σχέσης με τα βιβλία.
Επομένως, θα πρότεινα να του προσφέρει μόνο το μπισκότο χωρίς να μπει στον κόπο να του διαβάσει το βιβλίο. Το βιβλίο θα μπορούσε να το αφήσει διακριτικά δίπλα του την ώρα που θα απολαμβάνει το μπισκότο του, δίνοντάς του την ευκαιρία να το περιεργαστεί μέχρι να του γεννηθεί πραγματική ανάγκη να το ανακαλύψει. Ίσως, έτσι, μετά από κάποιες φορές συμβεί κάτι μαγικό και ζητήσει το αντίθετο. Ένα λαχταριστό βιβλίο, δηλαδή, για να φάει το εξίσου λαχταριστό του μπισκότο.
να δείτε εδώ!
Τι σημαίνουν για ένα παιδί της σύγχρονης εποχής έννοιες και αξίες, όπως ευγνωμοσύνη, προσφορά, γενναιοδωρία, αλληλεγγύη, τιμιότητα, συνεργασία, που διαπραγματεύεται το παραμύθι σας; Μπορείτε να κάνετε αντιπαραβολή με ένα αντίστοιχο παιδί της δικής σας εποχής;
Έννοιες κι αξίες όπως ευγνωμοσύνη, προσφορά, γενναιοδωρία, αλληλεγγύη, τιμιότητα, συνεργασία, που διαπραγματεύεται το παραμύθι «Αγάπη από Μπισκότο» είναι διαχρονικές. Δεν μπορούν να αλλοιωθούν, σε καμία περίπτωση, ούτε με την πάροδο του χρόνου ούτε με τη διαδοχή των εποχών. Πράγματι, ένα σύγχρονο παιδί διαφέρει πολύ από ένα παιδί της δικής μας εποχής, αλλά αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό.
Ένα σύγχρονο παιδί είναι πιο «εξελιγμένο κι ανώτερο» σε όλα τα επίπεδα. Αυτή, όμως, η εξέλιξη, σε συνδυασμό με τους ξέφρενους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, αυξάνει τα ερεθίσματα και τις προκλήσεις και γι' αυτόν τον λόγο ο ρόλος του σύγχρονου γονιού είναι πιο απαιτητικός. Είναι ανάγκη να το θωρακίσει καλύτερα για να διατηρήσει αναλλοίωτες αυτές τις τόσο σημαντικές έννοιες κι αξίες.
Διαβάστε ακόμα:
Ο Παρφές, ένα σύγχρονο παραμύθι για τον σχολικό εκφοβισμό!
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.