«Τα κόκκινα Χριστούγεννα της Κάρλα Δερβιέντες»

Θέατρο Tαξίδι Ονείρου, Θεσσαλονίκη, 
Κριτική Θεατρικής παράστασης

16 Δεκεμβρίου 2018

Του αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

«Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» (Κάρολος Κουν), διαβάζουμε στα ψηλά, μόλις κατεβαίνουμε τη σκάλα… του Ονείρου, στο θεατρικό μυστηριακό μας ταξίδι -λίγες μέρες πριν την έλευση των Χριστουγέννων- βαμμένο όμως κόκκινο, από τη μαύρη ατμοσφαιρική sold out κωμωδία «Τα κόκκινα Χριστούγεννα της Κάρλα Δερβιέντες», του πολυπράγμονα σκηνοθέτη και ηθοποιού Βαγγέλη Ηλιάδη (σε κείμενο της Αλίκης Ροβέρτου και της Μαίρης Μυλωνά). 

"Ο έρωτας μας κάνει πιόνια, σαν τους χιονάνθρωπους στα χιόνια», αναφώνησε… η Κάρλα Δεμβριέντες, ασορτί με το πνεύμα των Χριστουγέννων, στον απομονωμένο πύργο της, γιατί «έχετε ένα χιούμορ εκεί στα Λαγυνά…», που μόνο ένας δημοσιογράφος (είχαμε δεν είχαμε πάλι -ελέω επαγγελματικής διαστροφής- ανακαλύψαμε έναν του συναφιού μας!),  θα μπορούσε να εξιχνιάσει το μυστήριο (μη βάζετε το χέρι σας στη φωτιά), σε μια παράσταση πειραματικού θεάτρου, στο οποίο ανήκει η μαύρη κωμωδία, όπως εύστοχα επισημαίνει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης του έργου. 

Στα… του πύργου τώρα, ένας δολοφονημένος σύζυγος, μία υπηρέτρια, η νεαρή δεσποινίδα του σπιτιού, που έρχεται, πριν την ώρα της, από τη Σκωτία, η κουνιάδα της Κάρλα και ο άγνωστος δημοσιογράφος… από τα Λαγυνά, που δεν έφερε σοκολατάκια, αλλά πίνει διαρκώς το διάσημο κονιάκ Βουργουνδίας, γιατί «αυτός δεν είναι ο πύργος, το πλοίο της αγάπης είναι…», βρίσκονται αποκλεισμένοι στον πύργο της πληθωρικής Κάρλα, που, καθώς το χιόνι δυναμώνει, προσπαθεί να διαχειριστεί ανθρώπους και καταστάσεις, σ’ ένα overdose παραφροσύνης…

Highlights: Η Κλάρα («Κάρλα, χρυσέ μου…») που, άμα τη εμφανίσει της, γκρεμίζει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τη σκηνή του θεάτρου, γιατί «σβήνω, χάνομαι, εγώ και η Θεοδώρα…», «Εσείς που ξέρετε την Κατάνα; Βρήκατε κοινό και είπατε να πείτε τη γνώμη σας», o υπέροχος χώρος, ενός θεάτρου, με αρχιτεκτονική και διακόσμηση art café, η παράσταση που ξεκινά, με την υπηρέτρια Κατάνα, (και το μαυροντυμένο, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, δολοφόνο, by the way, να κάθεται αμέριμνος στον καναπέ) να υποδέχεται μυσταγωγικά τους θεατές, αρκετή ώρα πριν την official έναρξή της παράστασης, («Είστε μέρος του…;», διερωτήθηκε χαμηλόφωνα μία θεατής, λαμβάνοντας, αντί απάντησης, το επιβλητικό βλέμμα της υπηρέτριας, όπως αρμόζει άλλωστε στη θεατρική περίσταση, που είχε ήδη ξεκινήσει, εκτός σκηνής), ο ενθουσιασμός των θεατών και το παρατεταμένο χειροκρότημα όλων στο τέλος 

Σκηνικά, Κοστούμια, Φώτα: Η class αισθητική της κυρίας του Πύργου («Κάρλα, χρυσέ μου…»), αναδεικνύεται από τα φορέματα και τις extreme τουαλέτες της, ενώ και τα σκηνικά, χωρίς να εντυπωσιάζουν, λειτουργούν περισσότερο αφαιρετικά με σωστές αναλογίες στα φώτα

Σκηνοθεσία: ο σκηνοθέτης διαθέτει ηθοποιούς που «προτείνουν» στην παράσταση και έχοντας παράλληλα και τον εαυτό on stage, διαθέτει την ικανότητα να τους προσαρμόζει με μαεστρία στις ανάγκες του ρόλου τους, με διαλογικά μέρη και σιωπές, που επιτείνουν την ατμοσφαιρικότητα και το μυστηριακό χαρακτήρα του έργου, προτάσσοντας πάντως τα κωμικά του στοιχεία

Ηθοποιοί (παίζουν ως φιλική συμμετοχή): Η Ελευθερία Καμπαγιοβάνη («Αν ήμουν καμιά κακοπροαίρετη…»), στο ρόλο της υπηρέτριας Κατάνας, ο Αστέριος Γκουτζούδης, από τα Λαγυνά (ναι, αυτό είναι το μόνο που ισχύει και μπορείτε να πάρετε τοις μετρητοίς), στο ρόλο… του ντετέκτιβ Κλουζ, η Αλίκη Ροβέρτου (μία εκ των δύο συγγραφέων του έργου) στο ρόλο της Καρολίνας και η Αλέκα Καπουσούζη, υπηρετούν διακριτά τους ρόλους τους, με το σκηνοθέτη Βαγγέλη Ηλιάδη (με σπαρταριστούς διαλόγους του, σε σημεία, με τους θεατές… on the road της παράστασης) ν’ απογειώνει την Κάρλα, από την αρχή μέχρι το τέλος, σε μια ανεπανάληπτη performance διαρκείας, που δεν περνάει απαρατήρητη και δικαιούται τον τίτλο του…man (sorry, woman θέλαμε να γράψουμε!) of the match!

Ιδανικό soundtrack: 

«Και έχω μείνει μόνος, γιατί είμαι ο δολοφόνος

Έχω μείνει μόνος, γιατί είμαι ο δολοφόνος»

Μοντάζ - Ο δολοφόνος (1999)

More things to do: 

Η φετινή χρονιά της θεατρικής ομάδας του Θεάτρου Ονείρου είναι η 9η συνεχόμενη (άνοιξε προ κρίσης), με πολλούς ηθοποιούς να συνεχίζουν σ’ ερασιτεχνικό και επαγγελματικό επίπεδο μέχρι σήμερα, εντός και εκτός Ελλάδας και αυτό από μόνο του -σε μια πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, που πλησιάζει τον αριθμό των θεατρικών σκηνών της Αθήνας- είναι ενδεικτικό της διάθεσης και της παραγωγικής δημιουργίας των ανθρώπων της.

Βοnus tips: ΚΑΘΕ Παρασκευή & Σάββατο του Δεκέμβρη στις 21.15


ΘΕΑΤΡΟ Ταξίδι Ονείρου
Στεφάνου Τάττη 3, πλάι του Ι.Ν. Αγίας Σοφίας, Θεσσαλονίκη
Τηλ. Κρατήσεων: 6972702870