«Το Μαυροπούλι»

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η κριτική της συγκεκριμένης παράστασης απευθύνεται σΘέατρο Άλμα

Δεκέμβρης 2017 

Kριτική Θεατρικής παράστασης

Του αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

«Εμένα οι φίλοι μου είναι… μαυροπούλια», αναφώνησε τρομαγμένο ένα απ’ αυτά και πέταξε στον ουρανό του θεάτρου «Άλμα», στην Αθήνα, σε μια sold out παράσταση σκηνοθεσίας Γιώργου Κιμούλη (από τις συνολικά προγραμματισμένες πενήντα).

Το Μαυροπούλι του Ντέιβιντ Χάροουερ -ενός εκ των πιο άξιων εκπροσώπων  της σύγχρονης σκωτσέζικης δραματουργίας- πραγματεύεται το ακανθώδες ζήτημα της παιδοφιλίας και της παιδεραστίας, με προσεγγίσεις και προεκτάσεις που αντανακλούν στην ηθική του έρωτα, το σεξουαλικό πόθο και στις επιπτώσεις που έχουν οι πράξεις του παρελθόντος στις ζωές των ανθρώπων στο μέλλον.

 «Το χειρότερο είναι να είσαι κτήνος και να μην το καταλαβαίνεις»

Το έργο, που βασίζεται σε αληθινό γεγονός, γράφτηκε από το βραβευμένο συγγραφέα για τις ανάγκες του φεστιβάλ του Εδιβούργου το 2005 στη Σκωτία. Οι ακροβασίες και οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στα όρια και την υπέρβασή τους, όταν αυτές ανιχνεύονται σε πρώιμη και ύστερη ηλικία, καθορίζουν και επανακαθορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις στο πέρασμα των χρόνων. 

«Εσύ ανήκεις στο παρελθόν. Είσαι φάντασμα. -Εσύ είσαι φάντασμα»

Η ιστορία διαδραματίζεται στον εργασιακό χώρο του Ρέι (φαρμακευτική εταιρεία οδοντιατρικών ειδών) και πιο συγκεκριμένα σ’ ένα γραφείο γεμάτο σκουπίδια, με πεταμένα άδεια μπουκάλια και χαρτιά παντού, την ώρα που ο ίδιος μάταια αγωνίζεται να κρύψει την πραγματική του ιδιότητα ως νυχτοφύλακα. Όλα αυτά καθώς εισβάλλει αιφνιδιαστικά η Ούνα, ούσα κακοποιημένη σεξουαλικά από το Ρέι, δεκαπέντε χρόνια πριν, με τις επιπτώσεις των τραυμάτων της -ως αλλότριοι δαίμονες απ’ το μακρινό παρελθόν- ν΄ ακολουθούν το πληγωμένο είναι της και να ζητούν μανιασμένα δικαίωση και εκδίκηση. 

«Χρειάζεσαι βοήθεια κορίτσι μου»

Ο Ρέι συνεχίζει τη ζωή του, μετά τα έξι χρόνια φυλακής και έρχεται αντιμέτωπος με τους εφιάλτες του σε πρώτο χρόνο, σαν να βρίσκεται σε συνεδρία διεπιστημονικής ομάδας με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, όπου η αλήθεια, η αμφιβολία και η παραφροσύνη συνδιαλέγονται ποικιλοτρόπως. Ο συγγραφέας βηματίζει πέρα από την παιδοφιλία και την παιδεραστία και εστιάζει στις φυσικές συνέπεις των πράξεων του παρελθόντος στις ζωές των δύο ενηλίκων, γιατί δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις για δύσκολα ερωτήματα, γεγονός που δεν είθισται να συμμερίζονται οι κοινωνίες και τα μέλη τους. 

«Υπάρχουν κάποια πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν»

Highlights: οι σημαντικές συναισθηματικές διακυμάνσεις του χαρακτήρα της, που στροβιλίζει ανάμεσα στον κρυφό ερωτισμό, στο μίσος και την οργή για το παρελθόν, με τη διεκδίκηση ν΄ αποτελεί όπλο στη φαρέτρα της ενδυνάμωσης της επιθυμίας της για λύτρωση, οι παραληρηματικοί μονόλογοι των δύο πρωταγωνιστών του έργου, η στιγμή της εμφάνισης της μικρής κόρης της συντρόφου του Ρέι, που τον μεταμορφώνει σχεδόν μαγικά σ’ ένα στοργικό και γλυκό πατέρα (έστω ως πατριό), αποτινάσσοντας για λίγο τη στάμπα του παιδεραστή, γεγονός που καθίσταται αδύνατο να αντιμετωπιστεί από την Ούνα, οι σημαντικές συναισθηματικές διακυμάνσεις του χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας, που στροβιλίζει ανάμεσα στον κρυφό ερωτισμό και στο μίσος και την οργή για το παρελθόν, με τη διεκδίκηση ν΄ αποτελεί όπλο στη φαρέτρα της ενδυνάμωσης της επιθυμίας της για λύτρωση

«Με πόσα άλλα 12χρονα κοριτσάκια έχεις πάει;»

«Αλλάζουμε εμείς τα 12χρονα, μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε»

Σκηνοθεσία: η σκηνοθετική εμπειρία του Γιώργου Κιμούλη, που σκηνοθετεί τον εαυτό του, είναι εμφανής, λειτουργεία αφαιρετικά, αναλογικά με το βαρύ έργο και δίνει περιθώρια για σκέψεις και προβληματισμούς στους θεατές, ακόμα και σε όλους όσοι μένουν στην επιφάνεια του προβλήματος και ο βαθμός συνειδητότητάς τους, αναφορικά με το συγκεκριμένο φλέγον ζήτημα, είναι πιο περιορισμένος 

Ηθοποιοί: 

η 26χρονη Ανθή Σαββάκη, λίγους μόνο μήνες μετά την αποφοίτησή της από τη Δραματική Σχολή και μ’ εντατικές πρόβες ενός μήνα -καθώς αντικατέστησε αιφνιδιαστικά άλλη πρωταγωνίστρια- έδειξε σημαντικές ικανότητες, αναλογικά πάντα με το θεατρικό φορτίο και το βαθμό δυσκολίας 

• το δικαιολογημένο άγχος της πρώτης επαγγελματικής της παρουσίας, η απειρία και η έλλειψη δεσίματος και χημείας σε σημεία με τον πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη της παράστασης, Γιώργο Κιμούλη, είχαν ως αποτέλεσμα, ορισμένες φορές, να τρέχει «ασθμαίνοντας» να τον προλάβει, αδυνατίζοντας τρόπον τινά την πειστικότητα του ρόλου της 

 «Το μόνο που ξέρω είναι ότι με κακοποίησες»

«Βρήκες κάποιο manual; Για κακοποίηση ανηλίκων;»

ο Γιώργος Κιμούλης, στο ρόλο του Ρέι, βουτηγμένος στους εγκεφαλικούς εφιάλτες του, υπερασπίζεται τη νεανική του τρέλα, καταδεικνύοντας την αλήθεια του ψυχολογικού δόγματος «είμαστε οι επιλογές μας» και φέρνοντας στην επιφάνεια όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες στη δίνη του πάθους και της αυτοκαταστροφής

«Στα δύσκολα θα έλεγα ότι έψαχνα τον πατέρα μου»

«Μ’ άφησες ερωτευμένη κι έφυγες»

Θύτης και θύμα ανταλλάσσουν ευθύνες σ’ ένα γαϊτανάκι λογικής και συναισθήματος, πετώντας ο ένας τις προβολές του στον άλλον, με τη διαδρομή από την αυτοκαταστροφή στη λύτρωση και το αντίστροφο να μοιάζει οδυνηρή και επουλωτική ταυτόχρονα, τουλάχιστον για τις ψυχές των δύο σκιών του δράματος, μέχρι το σκοτάδι της συνάντησης-ετυμηγορίας.  

«Τα βλέμματα των άλλων η μεγαλύτερη τιμωρία»

«Τουλάχιστον ας γιορτάσουμε την επανένωση»

Iδανικό Soundtrack: 

Magic De Spell – Εμένα οι φίλοι μου (2007)

«Eμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά 

που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών… 

τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν, 

αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται…»

Moυσική, Κοστούμια, Σκηνικά, Φώτα: 

• η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, στο τραγούδι του τέλους, είναι εμπνευσμένη και η σύνθεση διαθέτει αξιόλογους στίχους, που είχαν την τύχη να διαβάσουν όσοι προμηθεύτηκαν το πρόγραμμα της παράστασης (με επιπλέον πέντε ευρώ)

• τα κοστούμια ακολουθούν κατά πόδας και συνεχίζουν την επικυριαρχία του λευκού στο σκηνικό, με την αντίθεση του μαύρου της συμπρωταγωνίστριας να σκιαγραφεί καρέ καρέ τις ζωές των δύο ηθοποιών

• οι φωτισμοί είναι έντονοι και αποδίδουν το feeling των στιγμών, αναδεικνύοντας τις εντάσεις μέχρι το απόλυτο σκοτάδι της λύτρωσης

More things to do: ακριβό εισιτήριο για τα δεδομένα της εποχής, συνωστισμός στο ασανσέρ και στις σκάλες, με δεδομένη και την ταυτόχρονη έναρξη της άλλης παράστασης στο θέατρο Άλμα («Fool for love»)