«Μαύρη Σαμπούκα»

Θέατρο Ακάδημος, Αθήνα

Δεκέμβρης 2017 

Kριτική Θεατρικής παράστασης

Του αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

Χριστουγεννιάτικη «Μαύρη Σαμπούκα» μας κέρασαν στο θέατρο Ακάδημος, γιατί «μας έχουν στη μπούκα», με αφορμή την πιο ξεκαρδιστική κωμωδία του χειμώνα, σε σκηνοθεσία Τόλη Παπαδημητρίου, σε μια επέλαση του χιονιά (sorry, της Άρτας θέλαμε να γράψουμε…) στη νυχτερινή Αθήνα!

«Αν είχα παιδιά, θα το ήξερα»

«-Η δικιά σου; -Δεν έχω κοπέλα. -Ο δικός σου;»

Πιο συγκεκριμένα, οι δύο βασικοί νεαροί πρωταγωνιστές του έργου, με καταγωγή από την Άρτα, ο Τόλης Παπαδημητρίου (που έχει γράψει τα κείμενα, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί) και ο έτερος Αρτινός, Αντώνης Στάμου, με τη βοήθεια και τριών άλλων ηθοποιών, βάζουν φωτιά στην… παραλιακή της Νέας Ερυθραίας, με ό,τι πιο κωμικό και παρανοϊκά ευτράπελο έχετε δει και ακούσει τη φετινή θεατρική σεζόν, συνιστώντας την απόλυτη χειμερινή έκπληξη στη μαύρη κωμωδία, για 2η συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Ακάδημος. 

«-Πώς λέγεστε; -Διονύσιος Αβέρωφ. -Έχετε καμία σχέση με το θωρηκτό;»

Πώς, όμως, μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν οι δύο κωμικοί, στο «αμαρτωλό παρελθόν τους», μεταξύ άλλων, δε φοβήθηκαν την «Υπατία Καρυωτάκη», εκκένωσαν τη «Βίλα Αμαλίας», υποδέχτηκαν το Γερμανό τουρίστα Hansel Gretel, που… έκανε το λάθος και ξαναήρθε και μετά απ’ όλα αυτά (τρεις θεατρικές παραστάσεις-κωμωδίες καταστάσεων, δηλαδή), παρουσιάζουν την πιο επαγγελματική τους δουλειά (ένα πράγμα σαν τον τέταρτο δίσκο συγκροτήματος, δηλαδή…), το διασκεδάζουν αφάνταστα επί σκηνής και έχουν παρασύρει τους Αθηναίους -συν γυναιξί και τέκνοις παρακαλώ- να προσέρχονται μαζικά κάθε Δευτέρα στο θέατρο Ακάδημος, στο κέντρο της Αθήνας, για… συνεδρίες ψυχοθεραπείας.

«Τι νυχθημερόν, ρε αγόρι; Μεσάνυχτα σου λέω»

Κύριος πρωτεργάτης του κωμικού δράματος είναι ο, γνωστός και μη εξαιρετέος, taxi driver των Δυτικών συνοικιών,  Βλάσης Κουρούπας, από τις ονομαστές Κουκουβάουνες, που εισβάλλει, ως απρόσκλητος κλέφτης, στο σπίτι του δύσμοιρου αλλά πλούσιου μουσικοσυνθέτη, Διονυσίου Αβέρωφ (της γνωστής οικογενείας, βεβαίως βεβαίως) ή αλλιώς «Πανθέα», επί το καλλιτεχνικότερον, για να τον ληστέψει φυσικά, μαζί με το συνεργό του, Μήτσο, τα ψωμιά του οποίου δεν ήταν πολλά τελικά, γιατί… γύρισε ο κόσμος ανάποδα, εντός και εκτός σπιτιού (το είπε και το live δελτίο ειδήσεων της παράστασης).

«-Το φως του ήλιου μου προκαλεί πανάδες στο δέρμα. -Βρυκόλακας είσαι;»

Με καυστικό σχολιασμό της μικροαστικής ελληνικής πραγματικότητας και ευφυείς ατάκες ακραίας παραφροσύνης, που πολλές φορές αντανακλούν στην καθημερινότητα του Νεοέλληνα, έστω και καθ’ υπερβολήν, η «Μαύρη Σαμπούκα» δικαιολογεί το hype που γίνεται για χάρη της. 

«Κάνω brainstorming»

Παρ' όλη τη μεγάλη διάρκεια, το σενάριο ρέει σαν γάργαρο νερό, χωρίς να ξεφουσκώνει, με δημιουργική φαντασία και πορεία… πρωταθλητισμού. Οι στιγμές αμηχανίας, τα σημεία επανάληψης και μανιέρας, οι εύκολες λύσεις και οι βωμολοχίες, δεν είναι ο κοινός τόπος και αυτό είναι στα συν του δημιουργού της παράστασης. 

Έχει, όμως, επιπρόσθετη αξία στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι η εξοικείωση –έστω η λεκτική- με τη χρήση ινδικής κάναβης και η εξιδανίκευση της χρήσης της, ως εικόνα και ως καθημερινότητα, ακόμα και σ’ ένα σατυρικό έργο-μαύρη κωμωδία -ειδικά όταν η συντριπτική πλειοψηφία στο ακροατήριο είναι εφηβικής ηλικίας- χωρίς ίχνος διδακτισμού και ηθικοπλαστικών προσεγγίσεων, καθίσταται δυνητικά επικίνδυνη «τρόπον τινά» (την ίδια ώρα που έχουν γεμίσει τους δρόμους της Αθήνας οι αφίσες για το 1ο φεστιβάλ κάνναβης στην Ελλάδα!)

«Έχεις κατακρεουργήσει τη γλώσσα και τη γεωγραφία.»

«Τίνι τρόπω;»

Highlights: τα εντατικά μαθήματα ελληνικών και γεωγραφίας και η «κατακρεούργησή» τους από το Βλάση Κουρούπα, το νεαρό, κατά βάση αλλά όχι μόνο, ακροατήριο, τα πολλά «δίδυμα» μπαμπάς-γιος, που είδαμε στην πλατεία του θεάτρου (με ή χωρίς την έγκριση της «μαμάς» υποθέτουμε), που ενισχύουν τη δυναμική της σχέσης, συνιστώντας μια σχέση ζωής, οι ανεξέλεγκτες κωμικές καταστάσεις και παρεξηγήσεις της παράστασης, ο καταιγιστικός ρυθμός, οι ξέφρενες και αλλοπρόσαλλες εξελίξεις, που αναμεταδίδονται live τηλεοπτικά (και με ζωντανές συνδέσεις), οι best of στιγμές της νεοελληνικής εφηβικής αργκό στον υπερθετικό βαθμό, το αυθεντικό punk attitude, οι ατάκες για την ΑΕΚ και το φετινό πρωτάθλημα (γιατί άραγε;), οι συνεχείς ανατροπές που συνθέτουν μια φαρσοκωμωδία ολκής 

«Ατσίγαρος απαγωγή δεν κάνω».

Σκηνοθεσία: ο πολυτάλαντος Τόλης Παπαδημητρίου, εκτός από τον έναν εκ των δύο πρωταγωνιστικών ρόλων, γράφει τα κείμενα και σκηνοθετεί, για μία ακόμη φορά, δείχνοντας και σκηνοθετικό οίστρο, που αναδεικνύει τους ηθοποιούς στους ρόλους τους, με μεταβλητές σταθερές και παρεμβάσεις ουσίας

«Λονδίνο έχετε πάει; -Όχι, δεν έχουμε πάει εκτός Ευρώπης».

Ηθοποιοί: 

• Στο ρόλο του Βλάση Κουρούπα, ο Τόλης Παπαδημητρίου και στο ρόλο του Διονύσιου Αβέρωφ, ο Αντώνης Στάμος 

• Δημήτρης Δημάκης, Ζέτα Λιάλιου και Δημοσθένης Μπουντούρης, συμπληρώνουν το παζλ, απαρτίζοντας ένα σύνολο νέων ηθοποιών, με εκτελεστική δεινότητα και αξιοπρόσεκτες ερμηνείες, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Παπαδημητρίου-Στάμου να δίνει ρέστα για περισσότερο από δύο ώρες (μ΄ ένα δεκάλεπτο διάλειμμα)

• Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στον «Παρθέα», Αντώνη Στάμου, που ξεχειλίζει από ατόφιο ταλέντο κωμικής υποκριτικής -είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να διαπρέψει και σε δραματικούς ρόλους- με λεκτική και συμπεριφορική δεξιότητα υψηλού επιπέδου και τολμούμε να προβλέψουμε ότι μελλοντικά θα μας καταπλήξει ακόμα περισσότερο 

«Θα’ μαστε το απόλυτο δίκανο»

Iδανικό Soundtrack: δε θα μπορούσε να είναι άλλο απ’ το ομώνυμο hit single της παράστασης, που όλως παραδόξως -σε πείσμα του ροκ μουσικού μας υποστρώματος- έχει καρφωθεί στο repeat του μυαλού μας και το σιγοτραγουδάμε συνέχεια… (λέτε να φταίει η σαμπούκα;) 

«Με ‘χεις στη μπούκα…»

«-Κωλυσιεργούμε. -Κι εγώ το έχω πάθει. Δυο δαμάσκηνα, άμα φας, θα σου περάσει»

Moυσική, Κοστούμια, Σκηνικά, Φώτα: η μουσική έχει ήδη κριθεί… στις πίστες της παραλιακής και δε χωράει καμία αμφιβολία επ’ αυτού (ευτυχώς, με εξαίρεση το, επί το λαϊκότερον, ομότιτλο «Μαύρη Σαμπούκα», όλα τα υπόλοιπα είναι ατάκτως ειρημένα σε punk-rock φόρμες , ενώ τα σκηνικά, τα φώτα και τα κοστούμια, χωρίς να κρύβουν μεγάλες εκπλήξεις και να εντυπωσιάζουν, επιτελούν το ρόλο τους και ενσωματώνονται αρμονικά στο πνεύμα του έργου

«Όχι αυτολεξεί. Ακριβώς τι σου είπε…»

More things to do: ο πρόεδρος του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής ή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ιδιοκτητών Αυτοκινητιστών Ταξί και Αγοραίων (πριν ή μετά τη σύσταση του Uber), να εισβάλλει στην πλατεία του θεάτρου, ως μαινόμενος ταύρος εν υαλοπωλείο, για να… καταγγείλει τη ρατσιστική διάθεση του έργου και των συντελεστών του στους συναδέλφους του (καταλογίστε μας χιουμοριστική χριστουγεννιάτικη πρόθεση, παρακαλώ -δίνουμε και ιδέες παράλληλα-)

«-Στο Αλκατράζ θα με κλείσουν. -Στο στριπτιζάδικο;»

Βonus tip: το προσιτό εισιτήριο 

Credits: 2ος χρόνος επιτυχίας, σε μια σχεδόν sold out αίθουσα, με το έργο ν’ ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου «Ακάδημος» κάθε Τετάρτη βράδυ