«Ιστορίες Άνω Κάτω»

Παιδική σκηνή Θεάτρου «Τζένη Καρέζη»

31 Δεκέμβρη 2017 

Kριτική Θεατρικής παράστασης

Του δημοσιογράφου Νίκου Κολίτση

Με το ένα σχεδόν πόδι… στο 2018 και μ’ ένα χριστουγεννιάτικο τσουβάλι αναμνήσεων και  ιστοριών, επιστρέψαμε στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας, φέρνοντας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα πάνω κάτω στην παιδική σκηνή του Θεάτρου «Τζένη Καρέζη», την τελευταία μέρα του 2017, με παιχνίδια και σκανδαλιές, στη σκηνική σύνθεση «Ιστορίες Άνω Κάτω», του Μπερνάρ Φριό, σε σκηνοθεσία Μαρίας Σαββίδου, με τις μουσικές επί σκηνής του συγκροτήματος ΑντArtes.

«Θα σε πάω στο Διευθυντή. Καθόλου δεν το θέλω.»

Ο Γάλλος Μπερνάρ Φριό είναι ένας από τους πιο αξιόλογους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας της γενιάς του (παράλληλα είναι και καθηγητής φιλόλογος), με εστίαση στη μελέτη της φιλαναγνωσίας των παιδιών και των εφήβων και οι συνεχείς ανατροπές είναι κατεξοχήν στοιχείο των ιστοριών του.

-Δασκάλα: Θέμα έκθεσης: “O πατέρας μου”

-Μαθητής: O δικός σας πατέρας;

Εννιά ηθοποιοί για την ακρίβεια, (μικροί και μεγάλοι, σε ύψος και ηλικία!) και μέλη του συγκροτήματος ΑντArtes. σέρνουν ένα χριστουγεννιάτικο γαϊτανάκι ιστοριών, με όχημα κλασικά παραμύθια περασμένων εποχών, με χιούμορ, ευαισθησία και παιδαγωγική αξία, βάζοντας στο κάδρο τις οικογενειακές σχέσεις, την καθημερινότητα των παιδιών και των ενηλίκων και αγγίζοντας ακόμα και θέματα ταμπού για περαιτέρω προβληματισμό. Όλα είναι επενδυμένα με παιγνιώδη τρόπο και συναισθηματική προσέγγιση και συνδυάζονται αρμονικά με rock, κατά βάση, ηχοχρώματακαι συνθέσεις. 

«Το γάμο εμείς, αγάπη μου, πρέπει να τον κάνουμε σε τυροκομείο.»

«Ποιος πλένει τώρα τα πιάτα; Η Χιονάτη;»
Highlights: η ελαφράδα ανάμεσα στις ιστορίες, για να μη προδίδεται το μήνυμα, η χαρακτηριστική ρυθμική παιδικότητα της παράστασης, οι ερωτήσεις που θέτει η τελευταία, με έμμεσο τρόπο, εν είδει προβληματισμού, χωρίς ίχνος διδακτισμού, επιτελώντας τον παιδαγωγικό της ρόλο, τα κάλαντα που μας είπαν ευφάνταστα οι ηθοποιοί, με αφορμή την έλευση του νέου έτους, ο καθρεφτισμός της ζωής πολλών ενηλίκων στις άνω κάτω  ιστορίες, στους χαρακτήρες και στις καταστάσεις της καθημερινότητας, που αποτελεί αφορμή για επαναπροσδιορισμό της ζωής και των προτεραιοτήτων της για όλους -εντός και εκτός του πλαισίου της οικογένειας, με ή χωρίς παιδιά-, οι κλόουν και οι στιγμές που έφεραν στο νου το τσίρκο, οι σκηνές με την τάξη -ελέω και επαγγελματικής διαστροφής, προφανώς, με την έτερη ιδιότητά μας- και η αντίστοιχη με το δράκο και το γιατρό, η γιαγιά με τον εγγονό… οn line, στη σκηνή της επαφής με την τεχνολογία, το σκοτάδι και το μυστηριώδες σεντούκι, οι ποδοσφαιρικές δεξιότητες με την μπάλα ενός εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης

Σκηνοθεσία: η ελεύθερη απόδοση των κειμένων, η θεατρική διασκευή και η σκηνοθεσία, υπογράφονται από τη Μαρία Σαββίδου, που έχει την ευθύνη να βγάλει απ’ το λαβύρινθο το νήμα διαφορετικών ιστοριών και να το οδηγήσει στην καρδιά και το μυαλό παιδιών και ενηλίκων, γεγονός που καταφέρνει -με ευρηματικό, είναι η αλήθεια, τρόπο- παρά το γεγονός ότι δεν είναι εύκολα αντιληπτό -ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες- το γεγονός ότι η ενιαία ιστορία δεν είναι πάντα αυτοσκοπός και αυτό που μετράει κάθε φορά είναι η διαφορετικότητα και η οπτική της πρόσληψης του μηνύματος

Ηθοποιοί: Νίκος Καρδώνης, Χρήστος Σουγάρης, Αργυρώ Ανανιάδου, Στάθης Κόικας, Ασημίνα Αναστασοπούλου, Βασίλης Καλφάκης, Νάντια Κατσούρα,  Αλέξης Κωτσόπουλος και Νίκος Καρύδης «γράφουν» πολλά χιλιόμετρα επί σκηνής, με ακατάπαυστη ενέργεια και μπρίο, ενσαρκώνοντας εξαιρετικά τους πολυδιάστατους ρόλους τους, με τους μουσικούς του συγκροτήματος ΑντArtes να παίζουν live επί σκηνής μέρος του υλικού τους, με ποικιλία οργάνων, επιδεικνύοντας παράλληλα αξιοσημείωτες θεατρικές δεξιότητες

Iδανικό Soundtrack:

«Κάποιοι θα βγουν και στη σκηνή.

Κάποιοι θα κλάψουν, θα γελάσουν.

Κάποιοι θα βγουν αληθινοί»

Ροδάμα-Το Τσίρκο ΙΙ (1998)

Moυσική, Κοστούμια, Σκηνικά, Φώτα: 

η live μουσική απόδοση των ΑντArtes είναι σίγουρα άξια αναφοράς, όπως και η ενδυματολογική προσέγγιση των μουσικών του συγκροτήματος, που ταιριάζει απόλυτα με το concept της παράστασης, την ίδια στιγμή που τα κουστούμια και τα σκηνικά –minimal αισθητικής- που είναι σε υψηλό επίπεδο, εναλλάσσονται συνεχώς με ταχύτητες ταχυδακτυλουργού…

More things to do: η πρόσβαση στο θέατρο δεν είναι πάντα εύκολη, λόγω της θέσης του στο κέντρο της πόλης, αλλά θέλουμε να αισιοδοξούμε ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς θα είναι στην ώρα τους…

Βonus tip: η προσεγμένη παραγωγή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου και η υποστήριξη των εκδόσεων Πατάκη (ορισμένες από τις ιστορίες της παράστασης περιλαμβάνονται στο βιβλίο των εκδόσεων και σε μετάφραση της Ξένιας Καλογεροπούλου, με τίτλο «Ιστορίες στο τάκα τάκα»)

Credits: στους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών -μικρής ηλικίας, ως επί το πλείστον-που δε στέκονται απλώς θεατές αλλά ενεργοί συμμέτοχοι δίπλα στα παιδιά τους -με όλες τους τις αισθήσεις και με κώδικες ενεργητικής ακρόασης-