«Βαλπούργη- η ιστορία μιας μάγισσας»

kallitexnes.gr

Ένα πολυδιάστατο new age εικαστικό χοροθέατρο ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με nude αισθητική για τους τολμηρούς και μυημένους θεατές, χωρίς στερεότυπα και παρωπίδες, ύμνος και φόρος τιμής στη γυναίκα του χθες, του σήμερα και του αύριο.

Γράφει η  Σοφιάννα Παϊδούση

Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Βαλπούργη- η ιστορία μιας μάγισσας» σε σκηνοθεσία Φένιας Αποστόλου, που παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio.

Υπόθεση:

Πρόκειται για ένα εικαστικό χοροθεατρικό έργο που αποτελεί ύμνο και φόρο τιμής στις γυναίκες που, για αιώνες, βασανίστηκαν και καταπιέστηκαν άδικα. Το πνεύμα της μάγισσας Βαλπούργης περνάει μέσα από ζωές γυναικών που έχουν αδικηθεί για λόγους φύλου και συμπάσχει μαζί τους. Συζεί με τις ψυχές τους, αγωνίζεται με τις αγωνίες τους, σβήνει μαζί τους ή ακόμη και χάνεται. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα τέτοιο πέρασμα, η μάγισσα ζει μερικές έντονες στιγμές μετάβασης πριν μπει στο επόμενο πρόσωπο.

Η κριτική μας:

Ακόμα χορεύουμε, αν όχι με το σώμα, σίγουρα με το μυαλό και την ψυχή, με τη βοήθεια της μάγισσας Βαλπούργης και της πολύπαθης ιστορίας της, μετά την παράσταση «Βαλπούργη- η ιστορία μιας μάγισσας» σε σκηνοθεσία- χορογραφία της Φένιας Αποστόλου (και κείμενο του Φώτη Θαλασσινού) στη θεατρική σκηνή Olvio στο Βοτανικό, την παραμονή των Χριστουγέννων (24 Δεκέμβρη).

Ένα πολυδιάστατο new age εικαστικό χοροθέατρο ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με nude αισθητική για τους τολμηρούς και μυημένους θεατές, χωρίς στερεότυπα και παρωπίδες, ύμνος και φόρος τιμής στη γυναίκα του χθες, του σήμερα και του αύριο, παρουσιάζεται στη σκηνή από το Lydia Lithos Dancetheater με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννη Φ. Κωστόπουλου.

Η παράδοση και η σύγχρονη τέχνη σε όλες τις μορφές τους, συναντώνται σ’ ένα συγκερασμό ταξιδιού και συναισθήματος, με πρωθιέρεια του δράματος τη μάγισσα Βαλπούργη. Το πνεύμα της μάγισσας Βαλπούργης ταξιδεύει και συζεί με τις ψυχές γυναικών που βασανίστηκαν ανά τους αιώνες, καταπιέστηκαν και αδικήθηκαν για λόγους φύλου, σε παραδοσιακές -κατά βάση πατριαρχικές- κοινωνίες, συμπλέοντας μαζί τους, αναπνέοντας, ζώντας και σβήνοντας κάθε φορά, μέχρι τη μετάβαση στην επόμενη γυναίκα-σταθμό της διαδρομής του.

 «Αγαπώ τη ζωή με πάθος»

«Το όραμά μου για τον κόσμο ήταν ένας κόσμος χωρίς χρήματα»

«Τι σχέση έχουν τα αερικά με τα εγκόσμια;»

«Ήμουν Αγία και πόρνη μαζί»

«Η Γιασμίν δεν ψάχνει τόπους αλλά ουτοπίες»

Η πρώτη ζωή της μάγισσας ταυτίζεται με την αντίστοιχη μιας πόρνης από την Καταλονία, ονόματι Γιασμίν, η οποία έχει βιώσει την κακοποίηση του πατέρα της. Η αλληλεπίδραση της μάγισσας με τη Γιασμίν που αρέσκεται να ζωγραφίζει, συναντώντας κάποια στιγμή ακόμα και τον Νταλί, αποκαλύπτει μια γυναίκα που αδυνατεί να προσδιορίσει τη ζωή της μακριά απ’ το βεβαρημένο παρελθόν της.

 «Η συνεχής αδιαφορία του καλλιτεχνικού κόσμου»

«Πρέπει να λερωθείς πολύ για να πετύχεις κι εγώ έκανα μόνο καθαρές δουλειές»

«Τα όνειρά μου έμειναν μεσοπέλαγα ναυαγισμένα»

«Μαρτύριο ο θάνατος από μοναξιά»

Στη δεύτερη σκηνή, η μάγισσα αλληλεπιδρά με τη χαρισματική μουσικό Kate Henderson από τη Σκωτία. Σε μια καλλιτεχνική κοινωνία ανδρών στην πλειοψηφία, με μοναδικό στόχο και όνειρο ζωής να γίνει διάσημη -ως ψυχωσική εμμονή με στοιχεία μη αναστρέψιμης ψυχοπαθολογίας- η Kate οδηγείται σε θλιβερά προσωπικά μονοπάτια και αδιέξοδα.

 «Τα δαχτυλίδια ήταν τα σύμβολα του παρελθόντος»

«Φορούσα τα επιφωνήματα του κοινού επάνω μου»

«Ερωτεύομαι την τρυφερότητα»

Η τρίτη γυναίκα στο πέρασμα της μάγισσας είναι η Frau Atla, που έζησε τη συστηματική κακοποίηση του πατριού της, μετά το θάνατο του βιολογικού της πατέρα. Η Frau Atla, ως ηθοποιός, άφησε το στίγμα της χαραγμένο με ανεξίτηλα χρώματα την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στο Βερολίνο της Γερμανίας, χωρίς όμως να μπορέσει ποτέ ν’ απαγκιστρωθεί ουσιαστικά απ’ τα προβολικά σύνδρομα της διάκρισης των φύλων, με εμφανείς τις προβληματικές σχέσεις της με το αντίστοιχο ανδρικό και τους εκπροσώπους του, έρμαια των σεξουαλικών ορμών τους γι’ αυτήν, όντας και η ίδια μ’ άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό.

 «Όσο πιο έντονα τα χρώματα τόσο πιο ασυγχώρητες οι αμαρτίες των επισκεπτών»

«Ο φόβος των παιδιών δε φεύγει, γίνεται ανικανότητα»

Η τέταρτη και τελευταία γυναίκα στο χορό του δράματος της μάγισσας είναι η μικρή Σανίγια. Η Σανίγια, παιδί μας φτωχής οικογένειας, τα μέλη της οποίας αδυνατούσαν να τη συντηρήσουν και αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους, «θυσίασαν» τη Σανίγια, μέσω σωματεμπορίας, στην αγορά της Καλκούτας, όπου αναγκάστηκε πρόωρα να γνωρίσει το απάνθρωπο πρόσωπο της νύχτας και των υποκατάστατών της, μέχρι ν’ αναγκαστεί λειτουργώντας μέσω μιας άλλης ενσυναίσθησης να δραπετεύσει για να γλιτώσει.

«Η ελεύθερη βούληση κάθε ανθρώπου είναι νόμος για το Θεό.

Δεν μπορώ να παρέμβω»

Οι δύο ηθοποιοί της παράστασης, ως πολυδιάστατοι performers διαφορετικών ρόλων, η Λαμπρινή Γκόλια και ο Περικλής Σκορδίλης, δίνουν μία εκπληκτική παράσταση, με την πρώτη ν’ αγγίζει μετεμψυχωτικά σχεδόν το τέλειο σε μία οne in a lifetime εμφάνιση ζωής που την καταξιώνει καλλιτεχνικά, ορίζοντας τον πήχυ των προσδοκιών της επόμενης φοράς στο έπακρο.

Η σκηνοθεσία και η χορογραφία της Φένιας Αποστόλου -που δείχνει να ξεπερνά με εξωστρέφεια βήμα βήμα όλους τους σκοπέλους της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας, ακόμα και στο χώρο της τέχνης- αναδεικνύει λειτουργικά τα δομικά στοιχεία της παράστασης και τις δυνατότητες των ηθοποιών, με ρυθμική ισορροπία και αναλογίες άρρηκτα συνδεδεμένες ακόμη και με τις ανάσες των χορευτών, με διαφορετικές κάθε φορά οπτικές, αλληγορίες, συμβολισμούς και μηνύματα.

Όλα τα συνοδευτικά accessories -που έχουν πολλές φορές ρόλο δυνητικά ισάξιο, αν όχι μεγαλύτερο, από τα βασικά συστατικά μιας παράστασης- από τα κοστούμια, τα σκηνικά και τα φώτα μέχρι το επιμελημένο video art και την κατάλληλη μουσική επένδυση, συντελούν στη συναισθηματική αφύπνιση των θεατών και στη συνειδητοποίηση ότι όλα τα δικαιώματα -όσα έχουν κατακτηθεί τελικά- χρειάζονται συνεχείς αγώνες και διεκδικήσεις για να διατηρηθούν στο πέρασμα των χρόνων.

Αξίζει να σταθούμε, έστω επιγραμματικά, στη θεατρική σκηνή Olvio στο Βοτανικό, που αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο σύγχρονα θέατρα της Αθήνας. Από το 2011 στεγάζεται σ’ ένα νεόκτιστο υψηλής αισθητικής, με σύγχρονες προδιαγραφές ασφάλειας και άνεσης, ενώ η, χωρητικότητας 150 θέσεων, κεντρική σκηνή, διαθέτει πλήρη φωτιστικό και ηχητικό εξοπλισμό. Το φουαγιέ, με το αίθριο και το μπαρ, φιλοξενεί εκτός από ένα πλήθος καλλιτεχνικών παραγωγών, προσιτών σε νέους ανεξάρτητους δημιουργούς, κατά καιρούς, ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες μικρότερης εμβέλειας (live μουσική, bar theater, παρουσιάσεις βιβλίων και εκθέσεις)

Φωτογραφίες: Νίκος Κολίτσης (Nikos K.Web)

Η ταυτότητα της παράστασης:

Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Φένια Αποστόλου
Κείμενο: Φώτης Θαλασσινός
Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική Σύνθεση: Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
Video Art: Χρυσάνθη Σιέμπου
Φωτισμοί: Ευδοκία Βεροπούλου
Boηθός Σκηνοθέτη- Acting Coaching: Βιργινία Ταμπαροπούλου
Χορογραφία Ινδικού χορού kathak: Χριστίνα Ζάννη
Χορευτές-Performers: Λαμπρινή Γκόλια, Περικλής Σκορδίλης
Οργάνωση Παραγωγής: Χαράλαμπος Μπερτσάτος
Προβολή-Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Παραγωγή: Χοροθέατρο Λυδία Λίθος

Olvio Theater
(Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ.: 210 3414118)

Με την ευγενική υποστήριξη
Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου

Διάρκεια: 75 λεπτά

Κατάλληλο άνω των 16 ετών

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κάθε Τετάρτη στις 19.00
Κάθε Σάββατο στις 18.00

Πρεμιέρα: Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017
Τελευταία παράσταση: Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Τιμές εισιτηρίων: 
Κανονικό: 10,00 ευρώ
Μειωμένο: (φοιτητικό-ανέργων-ΑΜΕΑ-ατέλειες): 8,00 ευρώ

Πληροφορίες-κρατήσεις: Ταμείο θεάτρου (τηλ. 210 3414118)
Προπώληση εισιτηρίων: Στο viva.gr  και στο ταμείο του θεάτρου
Facebook group παράστασης:
https://www.facebook.com/groups/267157013812858/

Site Χοροθεάτρου Λυδία Λίθος:
http://www.lydialithosdancetheatre.com/

Trailer παράστασης:

Σοφιάννα Παϊδούση
(συγγραφέας παιδικών παραμυθιών, σεναριογράφος -με σπουδές σκηνοθεσίας και παραγωγής-, blogger, αφηγήτρια, νηπιαγωγός, καθηγήτρια αγγλικών)