«Ασανσέρ»

Πολυχώρος Faust, Αθήνα

4 Ιανουαρίου 2018

Κριτική Θεατρικής παράστασης

Τoυ αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

«Φοβάμαι τους φόβους μου», αναφωνούν οι πρωταγωνιστές της ποπ τραγωδίας, του Σταυριανού Κιναλόπουλου, κλεισμένοι στο «Ασανσέρ» -σε σκηνοθεσία Φρόσως Κορρού-, στον πολυχώρο  FAUST Bar-Theatre-Arts, στην πρόταση κατακλείδα της παράστασης στις πρώτες μέρες του 2018, με κοινωνικά, οικονομικά, ψυχολογικά και ερωτικά χαρακτηριστικά. Μια παράσταση-συνονθύλευμα εσωτερικών ψυχικών αναζητήσεων και κοινωνικών μεταφυσικών προβληματισμών, δίνει τροφή για σκέψη σε βάθος, εν είδει ηλεκτρικού ρεύματος σε κατάσταση υπερφόρτωσης.

«Ένα κλουβί είναι η ελευθερία, απλώς με καλύτερη θέα»

«Η ευγένεια είναι το φρένο της αλήθειας»

Δράμα, κωμικότητα, γελοιότητα, ειρωνεία, παρελθόν, όρια, μάσκες και πρόσωπα, φόβοι, εμπλέκονται στις ζωές ενός αντικοινωνικού και μίζερου νέου, με καταθλιπτικά στοιχεία, του Ομήρου και ενός κακομαθημένου πλουσιοκόριτσου, της Νανάς, που νοιάζεται μόνο για το μακιγιάζ της, ακόμα και στο ασανσέρ! Ο Όμηρος πηγαίνει να ζητήσει δουλειά από τον πατέρα της Νανάς. «Δε θα πάρεις τη δουλειά!», τον αποστομώνει η Νανά και μόλις ο Όμηρος ρωτάει αποσβολωμένος "γιατί;", σταματάει το ασανσέρ, για να αρχίσει ο μύθος και η πραγματικότητα του φόβου και της αποκαθήλωσής του…

«Το πρόβλημα με εμάς τα αγόρια είναι ότι δε γινόμαστε σαν τις μάνες μας. Το πρόβλημα με εμάς τα κορίτσια είναι ότι γινόμαστε ίδιες οι μάνες μας»

«Και χαλβάς και μπάμιας»

Highlights: η σύγχρονη γραφή του κειμένου, οι ερμηνείες των ηθοποιών, με την επιπρόσθετη δυσκολία των ρόλων, λόγω των απότομων εναλλαγών της ψυχολογίας, η minimal αποσύνδεση του συναισθήματος, η καθαρότητα του λόγου και η ταχύτητα της σκέψης των ηρώων, ο ταχύτατος ρυθμός της παράστασης, που δε σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα, η συγγραφική εισαγωγή των τριών εμβόλιμων σκηνών, η λανθάνουσα φιλοσοφική διάσταση του έργου, που αντανακλά στην πληγωμένη παιδική ψυχή των ανθρώπων, οι εναλλαγές συναισθημάτων σαν σκοτσέζικο ντουζ, εν μέσω εικόνων και μοτίβων, η αύρα παιδικού παραμυθιού στην αντίστοιχη σκηνική και συγγραφική ενότητα, το μακιγιάζ της πρωταγωνίστριας, ο ηθοποιός Πασχάλης Τσαρούχας, που παρακολούθησε την παράσταση δίπλα μας

«Σιωπή δίχως ενοχή ίσον εκδίκηση»

Σκηνοθεσία: οι ήρωες του έργου βγαίνουν τρεις φορές από το ασανσέρ και αυτές οι εμβόλιμες σκηνές -φαινομενικά μόνο ασύνδετες με το έργο -με την ενσωμάτωσή τους στο κυρίως μέρος, (σε στιγμές δευτερολέπτου), «χρεώνονται» στη σκηνοθέτη, Φρόσω Κορρού, γεγονός που συνιστά τολμηρή σκηνοθετική καινοτομία, καθώς και μόνο η ένωση-σύνδεση τεσσάρων σκηνών σε μία, από μόνη της, μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει 

«Θα μου λείπει πάντα αυτό που δεν καταφέραμε να ζήσουμε»

«Δημιουργώ όποια φοβία χρειάζομαι»

Ηθοποιοί: ο Νίκος Γκέλια & η Εύη Τσάφου, ενσαρκώνουν τέσσερις ρόλους ο καθένας και παρά τις διάσπαρτες αδύναμες στιγμές και τα λάθη, που δικαιολογούνται εν μέρει από τη συγκινησιακή φόρτιση της τελευταίας παράστασης, αποτυπώνουν υποκριτικά τους ρόλους τους, σε ικανοποιητικό βαθμό

Iδανικό Soundtrack:

«Πριν λυτρωθείς απ’ τα δάκρυα που πνίγεις

Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς

Πριν τυλιχτείς στις αλυσίδες της θλίψης

Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς

Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις

Προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς

Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις

κάτω απ’ τη μάσκα που φοράς…»

«Η μάσκα που κρύβεις», ΤΡΥΠΕΣ, «ΕΝΝΙΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ» LP, 1993, (Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας, Μουσική: Γιώργος Καρράς) 

Moυσική, Κοστούμια, Σκηνικά, Φώτα: 

• το βάρος δίνεται στο κείμενο και την ερμηνεία των ηθοποιών, με αποτέλεσμα τα σκηνικά, παρότι δείχνουν και είναι minimal, να τείνουν… να εξαφανιστούν

• τα φώτα, χωρίς εκπλήξεις, επιτελούν το ρόλο τους

• το μακιγιάζ στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας είναι υποδειγματικό

«Η αλήθεια, όταν σοκάρει, δεν είναι αλήθεια»

«Το παρελθόν είναι ο πιο κοινός μας φόβος»

More things to do: η κινηματογραφική αποτύπωση της ταινίας σε μορφή short film…

•

Βonus tip: η χαρακτηριστική φωνή της Μαρίας Σολωμού, που ακούγεται στο έργο

Credits:

• Το «Ασανσέρ» βραβεύτηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο της UNESCO (Ι.Τ.Ι), εξαιτίας της έντονης εναλλαγής κωμωδίας και δράματος αλλά και μιας καινοτομίας-έκπληξη, που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του έργου. 

• Ο δημιουργός του έργου, Σταυριανός Κιναλόπουλος είναι, μεταξύ άλλων, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός, δάσκαλος δημιουργικής γραφής-θεάτρου και παραγωγός. Το πρώτο του βιβλίο, με τον τίτλο «Κιχ», χαρακτηρίστηκε παγκόσμια αστυνομική καινοτομία. Έχει γράψει τα θεατρικά έργα «Τρία Κάππα» , «Ασανσέρ» και «Ορνυθόρυγχος».