Μαρία Κυρώζη: "Για τα παιδιά, ο κόσμος όλος είναι ένα παράθυρο για την υπόλοιπη ζωή"

Aποκλειστική συνέντευξη της ηθοποιού Μαρίας Κυρώζη στο Fairytales και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση

Η ηθοποιός Μαρία Κυρώζη ονειρεύεται "κοντά στις ράγες", παρέα με τα "απερίσκεπτα όνειρά της" και πλάθει ιστορίες, με μουσική και χορό, για μικρούς και μεγάλους, μέχρι να βρει το παράθυρο για τη ζωή και το φως, όπως, άλλωστε, κάνουν όλα τα παιδιά, στην πραγματικότητα και τη φαντασία!

Η ιστορία της Σάσενκα (Αλεξάνδρας), που υποδύεστε στο έργο “Κοντά στις ράγες”, μας μεταφέρει στην εποχή της προεπαναστατικής Ρωσίας όπου η κοινωνική ανισότητα βασιλεύει. Πόσο επίκαιρη παραμένει αυτή η θεματική στη σύγχρονη Ελλάδα μέσα από τα μάτια μιας νέας ηθοποιού όπως εσείς;

Tο έργο είναι διαχρονικό στον πυρήνα του. Η κοινωνική και οικονομική ανισότητα, η θέση και η ευθύνη μου ως ενεργός πολίτης, το πώς διεκδικώ και παλεύω για τα δικαιώματά μου, η ελευθερία, ο ρατσισμός, η αλληλεγγύη, είναι θέματα-ερωτήματα τόσο διαχρονικά κι επίκαιρα που αντέχουν στον χρόνο.

Η Σάσενκα οραματίζεται να αγωνιστεί για τα “απερίσκεπτα” όνειρα των ανθρώπων κόντρα στην πραγματικότητα της εξουσίας. Ποια ήταν τα δικά σας “απερίσκεπτα” όνειρα ως έφηβη και ποια είναι σήμερα και με την επιπρόσθετη ιδιότητα της ηθοποιού;

Στην ηλικία της Σάσα ήρθα σε επαφή με την οικολογία κι έμαθα για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ήταν κάτι που με συντάραξε ως παιδί. Έχω ακόμα κομμάτια από το τότε ημερολόγιό μου που μοιάζουν με παιδικά οικολογικά μανιφέστα. 'Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι κάτι είναι βασικό για το μέλλον και ήθελα να πάρω ενεργή θέση. Ακόμα και σήμερα, δεν έχει αλλάξει το πώς νιώθω για το συγκεκριμένο θέμα. Ως καλλιτέχνης, το απερίσκεπτό μου όνειρο είναι να έχω την τύχη να κάνω δουλειές που πιστεύω και σέβομαι, περικυκλωμένη από υπέροχους συνεργάτες.

Σε ηλικία δέκα χρονών η Σάσενκα κοιτάει από το παράθυρο τις ράγες που τραβούν πέρα μακριά σε μια καινούρια ζωή. Τι σας άρεσε να βλέπετε από το παράθυρο του παιδικού σας δωματίου και τι θα θέλατε να δείτε σήμερα;

Για τα παιδιά, ο κόσμος όλος είναι ένα παράθυρο για την υπόλοιπη ζωή. Θυμάμαι ότι τα παρατηρούσα όλα. Στο σήμερα, μιας και ψάχνω σπίτι, θα αρκεστώ και μόνο στο να βρω το παράθυρο.

H συγγραφέας Άλκη Ζέη έχει γαλουχήσει με το έργο της γενιές και γενιές. Πόσο εφικτό είναι το έργο της να παραμείνει το ίδιο επιδραστικό και στις νεότερες γενιές του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;

Έχουν υπάρξει παιδιά που μετά την παράσταση μας είπαν ότι είχαν διαβάσει το βιβλίο. Το σημαντικό με τα βιβλία της Άλκη Ζέη είναι ότι δεν είναι παιδικά, με την κλασσική έννοια. Είναι σύνθετες ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν παιδιά και αυτό τα βοηθάει να ταυτιστούν ευκολότερα και να αφεθούν στον εκάστοτε κόσμο που πλάθει.

Τι θα λέγατε σήμερα στον 15χρονο τότε skateboarder από την κινηματογραφική ταινία “Wasted Youth” όπου συμμετείχατε το 2011, αν τον συναντούσατε στον δρόμο;

Όντως συνέβη τυχαία πριν κάποια χρόνια! Είπαμε τα νέα μας και είχε πλάκα που είχαμε μεγαλώσει και οι δύο.

Διαφήμιση

www.sofiannapaidousi.com

                Σοφιάννα Παϊδούση

Το Κουκούτσι, όπως τη φωνάζει ο πατέρας της, αναζητά απαντήσεις σε χιλιάδες ερωτήματα που ξεφυτρώνουν κάθε λίγο και λιγάκι σαν μανιταράκια στο κεφάλι της. Ποιος/ποια/τι έλυνε τις δικές σας απορίες ως παιδί και ποιος/ποια/τι λύνει τις απορίες των παιδιών και των εφήβων της σημερινής εποχής;

Τις δικές μου απορίες τις έλυνε συνήθως η μαμά μου. Γενικά οι γονείς μου στο πώς απαντούσαν, έμοιαζαν πολύ με τον Σουσάμι (τον πατέρα της Σάσα), δηλαδή πάντα με ειλικρίνεια, αλλά έτσι ώστε να καταλάβει ένα παιδί. Δεν υπήρχε το “τώρα άστο αυτό”, επειδή αισθάνονταν άβολα, για παράδειγμα, αντίθετα απαντούσαν σε όλες μου τις απορίες. 

Για τα παιδιά σήμερα φαντάζομαι ισχύει το ίδιο, πρώτα από την οικογένεια, μετά από το σχολείο, τους φίλους και φυσικά και από το διαδίκτυο για τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Ως απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (αλλά και απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών), μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας καθηγήτρια καλλιτεχνικών σε ένα γυμνάσιο της νησιωτικής Ελλάδας, για παράδειγμα;

Το θεωρητικό της Καλών Τεχνών δυστυχώς δεν το τελείωσα ποτέ, γιατί αφοσιώθηκα στις σπουδές μου στο θέατρο, αλλά σε κάποια φάση της ζωής μου θα μπορούσα να φανταστώ να κάνω κάποιους κύκλους θεατρικών μαθημάτων σε νησιά.

                                                «Εμείς τα παιδιά καταλαβαίνουμε σχεδόν όλες τις γλώσσες

γιατί παίζουμε όλη μέρα και στο παιχνίδι ο ένας μαθαίνει τη γλώσσα τ’ αλλουνού»

H μουσική και δη ζωντανή επί σκηνής, διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στη θεατρική παράσταση “Κοντά στις ράγες”. Τι ρόλο διαδραματίζει στη δική σας ζωή;

Η μουσική για μένα είναι κάπως συνυφασμένη με τον χορό, οπότε προσωπικά ο σημαντικότερος ρόλος της είναι το πώς λειτουργεί απελευθερωτικά για το σώμα.

Διαφήμιση

Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην πρεμιέρα της παράστασης ήταν η μεγάλη παρουσία παιδιών μικρής ηλικίας. Από την πρεμιέρα μέχρι σήμερα, πώς κυλάει η παράσταση αναφορικά με το ηλικιακό δυναμικό των θεατών αλλά και των ενηλίκων και πού εκτιμάτε ότι απευθύνεται περισσότερο το έργο; Ποια είναι η ανταπόκριση των σχολείων της Αθήνας και της περιφέρειας;

Μέχρι στιγμής έχουν έρθει ηλικίες από τεσσάρων μέχρι δεκαεφτά ετών. Η παράσταση, από τη μία, έχει έντονους χαρακτήρες, γρήγορο ρυθμό, εναλλαγές, χρώματα και μουσική που κρατάνε την προσοχή των μικρών παιδιών. Από την άλλη, το χιούμορ και κυρίως το ίδιο το περιεχόμενο της ιστορίας, αφορά έντονα στα μεγαλύτερα παιδιά και τους ενήλικες. Δεν μπορώ να εντοπίσω σε ποιες ηλικίες απευθύνεται περισσότερο, γιατί έχουν υπάρξει πολύ μικρά παιδιά που έχουν κρατήσει μία έννοια που τους έκανε εντύπωση, δεν την κατάλαβαν και μετά ρωτούν να μάθουν τι είναι. Για παράδειγμα, η ανιψιά της Βασιλικής Χρυσικού, που παίζει στην παράσταση, τεσσάρων χρονών, τη ρώτησε ξαφνικά ένα απόγευμα τι σημαίνουν τα “απερίσκετα όνειρα”. Αυτό της είχε μείνει και αυτό για μένα είναι το πιο συγκινητικό. 

Οι παραστάσεις με σχολεία είναι συνήθως πιο διαδραστικές, γιατί το ένα παιδί παρασύρει το άλλο και συμμετέχουν με όλη τους τη φαντασία. Έχει, πάντως, πολλή πλάκα να ακούς τις αντιδράσεις τους.  

Νικος Κολίτσης 

(Αρχισυντάκτης)

Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής 

(Τμήμα Φιλολογίας-ΑΠΘ), 

με μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. 

Αριστούχος Δημοσιογραφίας, με σπουδές Φωτογραφίας. 

Συγγραφέας, κριτικός θεάτρου (για παιδιά & ενήλικες), κινηματογράφου  & λογοτεχνίας, με συνεργασίες με έντυπο-ηλεκτρονικό τύπο πανελλαδικά.

Διαβάστε ακόμα: Αντώνης Καλομοιράκης: "Μόλις σε οικειοποιηθούν και νιώσουν την αντίστοιχη ασφάλεια μαζί σου, έχεις γίνει κι εσύ παλιός (ηθοποιός)!"