Aρκάς «Ζωή χαμηλών πτήσεων»

Κριτική θεατρικής παράστασης

Θέατρο Σημείο, Αθήνα

29 Δεκεμβρίου 2017

Του αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

Ο Αρκάς και οι τελευταίοι επιβιώσαντες ήρωές του, αποχαιρέτησαν το 2017 πετώντας χαμηλά, για 2η συνεχόμενη χρονιά, στο θέατρο Σημείο, στην κωμικοτραγική παράσταση “Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγορά. Η “Ζωή Μετά”, ο “Ισοβίτης”, οι “Χαμηλές Πτήσεις”, ο “Καστράτο”, το “Μαλλί με Μαλλί”, ξεφυλλίζουν τις πιο ευφάνταστες σελίδες των πέντε κόμικς ενός cult σκιτσογράφου, που δεν είμαστε σίγουροι ότι είχε σκεφτεί ποτέ ότι τα σκίτσα του θα γίνονταν θεατρική παράσταση. 

-«Εγώ είμαι πέντε χρόνια φυλακή και το παιδί μας είναι δύο;»

-«Σκέψου, δεν μπορούσα να σ’ αντικαταστήσω από την πρώτη μέρα»

Γιατί πρακτικά αυτό είναι που ανεβάζει το βαθμό δυσκολίας για τον άνθρωπο (Δημήτρη Αγορά), που διασκευάζει και σκηνοθετεί, καθώς μια ιστορία μ’ ένα καρέ και δυο ατάκες πάνω κάτω, που δεν είναι γραμμένες για θέατρο, γίνονται θεατρική παράσταση.  

«Τελικά οι γονείς σε βοηθούν να λύσεις τα προβλήματα που θα είχες αν ήσουν ορφανός»

Η καθημερινότητα παρελαύνει, με πρόσωπα και καταστάσεις μιας σκληρής ελληνικής και όχι μόνο, πραγματικότητας, σε πρώτο πλάνο, με κείμενα και χαρακτήρες που σχολιάζουν με σαρκαστικό και λιτό, τις περισσότερες φορές, τρόπο, το σύγχρονο Νεοέλληνα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα πάθη, τις ενοχές, τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα όνειρά του. 

Όσοι αγαπούν τον Αρκά -έστω και με τις ενστάσεις τους, για τις διαφορές ανάμεσα στο πριν και το μετά- αλλά και όσοι έχουν διάθεση ειλικρινούς αυτοσαρκασμού και αυτοκριτικής, είναι σίγουρο ότι θα βρουν το λιμάνι της φυγής των προβλημάτων τους, τουλάχιστον για την ώρα της παράστασης, ανακαλύπτοντας στιγμές απ’ τη δική τους ζωή, στην ολότητά της.

«Γιατί δε συμφιλιώνεσαι με την ιδέα ότι είσαι σπουργίτι;»

Ο Μπαμπάς Σπουργίτης διασκεδάζει την προδοσία της Σπουργιτίνας και αναζητά  εναγωνίως νέα σύντροφο, για να χαλιναγωγήσει το «τέρας» σε έκδοση γιου, που έχει υπό τη «σκέπη» του.

«Σου είπα να μην κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, θα τον ξεχειλώσεις»

Ο Ισοβίτης παρηγοριέται με τη φιλία του μοναδικού πλάσματος που βρίσκεται στο διάβα της φυλακής του, τον ποντικό Μοντεχρήστο. 

-«Πώς θ’ αποκαλούσες ένας τέρας με επτά κεφάλια; -Eπιτροπή»

Ο Θανατοποινίτης γράφει την αυτοβιογραφία του περιμένοντας αιώνια χάρη.

«Γιατί δε χαλαρώνεις να ευχαριστηθείς το θάνατό σου;»

Η Λουκρητία επιζητά απεγνωσμένα τη σεξουαλική επιβράβευση, αλλά η σκληρή μοίρα της επιφυλάσσει τον ευνούχο συγκάτοικο Καστράτο. 

-«Αγαπάς τον εαυτό σου; 

-«Ναι, αλλά μόνο εγώ τον αγαπάω»

Η εξοικείωση με τους γλωσσικούς και λεκτικούς σχηματισμούς και τα θεατρικά παιχνίδια, απαιτεί χρόνο για τους μη μυημένους, αλλά ακόμα κι έτσι, οι συμβολισμοί, οι αλληγορικές στιχομυθίες και μια γλυκόπικρη μελαγχολία για τους μεγαλύτερους και ένας ενθουσιώδης… ενθουσιασμός για τους μικρότερους, δημιουργούν συνθήκες ευαισθησίας και ουσιαστικής αλληλεπίδρασης και αυτό από μόνο του είναι εξίσου σημαντικό. 

Άλλωστε, αυτό που κάνει ξεχωριστούς τους χαρακτήρες του Αρκά, με τις πλείστες όσες ιδιαιτερότητές τους, είναι οι κωμικές καταστάσεις στις οποίες μπλέκονται ή είναι μπλεγμένοι… από κούνια, την ίδια στιγμή που η τραγικότητά τους -σε μια ζωή, όπως αυτή που ζουν, άγρια, σκληρή και απάνθρωπη- τους επιφυλάσσει δυσάρεστες, ως επί το πλείστον, εκπλήξεις.

«Ηappy deathday to you»

Highlights: η σκηνή του κομμωτηρίου με τις γλώσσες που «κόκκαλα δεν έχουν και κόκκαλα τσακίζουν», με τις πελάτισσες να είναι έτοιμες να πιαστούν μαλλί με μαλλί, το ευρύ target group της παράστασης, με τις νεαρότερες ηλικίες να δίνουν δυναμικό παρόν μαζί και με ολόκληρες οικογένειες παρακαλώ, σε πλήρη σύνθεση, η συγκεκριμένη παράσταση (της Παρασκευής), που όπως δήλωσαν και οι ίδιοι οι ηθοποιοί στο τέλος της, είχε το χαρακτήρα ενός ξέφρενου party, με το βαθμό συμμετοχής και ενεργητικότητας του κοινού να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, στη διάρκειά της, το θέατρο, με τρεις... θύρες γηπέδου, περιμετρικά της σκηνής, οι εύστροφοι διάλογοι και το όμορφο κλίμα… εντός και εκτός γηπέδου

Σκηνικά, Κοστούμια, Moυσική, Φώτα: 

• τα κοστούμια αναπαριστούν επιτυχώς τις εικόνες των κόμικς, ενώ τα σκηνικά είναι ελάχιστα και αυτά minimal αισθητικής σε κάθε περίπτωση

• τα φώτα λειτουργούν άνισα αναφορικά με τις τρεις πλευρές θέασης, την  ίδια στιγμή που η μουσική σε παρασέρνει να σηκωθείς απ’ τη θέση σου και να χορέψεις μαζί με τον αγαπημένο σου ήρωα επί σκηνής…

Σκηνοθεσία: οι σκηνές έχουν δομή, αρχή, μέση και τέλος και αρμονικές ισορροπίες μεταξύ τους, γεγονός που πιστώνεται στο σκηνοθέτη, που σκηνοθετεί και τον εαυτό του, ενώ υπάρχει διάχυτος ρυθμός και αξιοπρόσεκτες ερμηνείες, με μέτρο ακόμα και στην υπερβολή τους

Ηθοποιοί: οι ηθοποιοί διασκεδάζουν αφάνταστα και αυτό φαίνεται στην ενσάρκωση των ρόλων τους, στην ευαίσθητη απόδοσή τους, στους διαλόγους και στην κίνησή τους, με τη διανομή να έχει επιτελέσει σωστά το ρόλο της και τον αντίστοιχο του Καστράτου ν’ αποτελεί σημείο αναφοράς και να χρήζει ειδικής μνείας

Ιδανικό soundtrack: 

Δραπετεύω στη νύχτα

μες τα κόμικς του Αρκά, 

ποντικός ισοβίτης, 

μες τη λάσπη φωτιά.

Ιστορίες με ζώα

να θυμίζουν ανθρώπους, 

κι εγώ μέσα στη στρούγκα

με ελεγχόμενους τρόπους.

Νύχτα με πανσέληνο, 

γυρίσαν τα μυαλά μου

ξυπνάει το ζώο μέσα μου

και τρώει τα όνειρά μου (σωθικά μου)

“Νύχτα με πανσέληνο” (ιστορίες με ζώα), 

Τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών (cd), Magic De Spell, 1998

More things to do: όσοι είστε, θέλετε να είστε ή νιώθετε ακόμα παιδιά, όποιας κατηγορίας και συνομοταξίας, ενθουσιώδη, σκανταλιάρικα, φοβισμένα, απαιτητικά, σαρκαστικά, παρορμητικά, ανικανοποίητα, ευρηματικά και ανεξέλεγκτα, ονειροπόλα και πειραχτήρια, επενδύστε άφοβα...

Βοnus tip: το προσιτό εισιτήριο, που επιτρέπει σ’ όλες τις ηλικίες να έχουν πρόσβαση στο θέατρο, με αυξημένες πιθανότητες να γίνουν πιο κριτικοί αναγνώστες και πιο απαιτητικοί θεατές (όλων των ειδών των θεαμάτων)

Η Ζωή μετά Χαμηλών Πτήσεων παίζεται στο Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα (πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο).

Με τους: Δημήτρη Αγορά, Έλενα Αρβανίτη, Αλέξη Βιδαλάκη, Δημήτρη Κανέλλο, Στέφανο Κοσμίδη, Μαρία Μπαλούτσου, Χαρά Τσιτομενέα

Συγγραφέας: ΑΡΚΑΣ

Θεατρική Διασκευή / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγοράς

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης

Κοστούμια: Κωνσταντινιά Βαφειάδου

Σκηνικά: Δημήτρης Αγοράς – Μαρία Κακάρογλου

Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα

Βοηθός Σκηνοθέτη: ‘Ελενα Τυρέα

Γραφιστική Επιμέλεια/ Σχεδιασμός Αφίσας: Σοφία Αποστολοπούλου

Φωτισμοί: Anti Steve

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας / Σπύρος Περδίου

Κομμώσεις: Γιώργος Νικολαΐδης