Ο Κερκυραίος ηθοποιός, Άρης Πλασκασοβίτης, ανοίγει το κουτί των παιδικών αναμνήσεων, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, από την Κέρκυρα μέχρι την Αθήνα -με τη βοήθεια του Fairytales και το... δημοσιογραφικό έλκηθρο του Νίκου Κολίτση-, σε μια συνέντευξη-reunion δύναμης, ελπίδας κι ονείρων.
Το musical, το bullying, η συγχώρεση, το Salzburg, ο Michael Jackson, ο Ελύτης, ο Ζίγκφριντ και ο λύκος, είναι μόνο μερικά από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στο... δέντρο της ζωής του ταλαντούχου ηθοποιού. Άλλωστε... "είναι ανάγκη να παλεύουμε για τη ζωή μας και γι' αυτά που μας αξίζουν και θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε για να μας πάνε ακόμα πιο ψηλά από κει που είμαστε..." Δε συμφωνείτε;
Ποια χώρα και ποια πόλη διαθέτει το πιο δυνατό μουσικό οπλοστάσιο για τις «μουσικές αποσκευές» σας; Σκεφτήκατε ποτέ το ενδεχόμενο της φυγής στο εξωτερικό ή στη γενέτειρα της μητέρα σας στη Γερμανία;
Τις μουσικές αποσκευές μου θα τις τοποθετούσα στις τρεις πανέμορφες χώρες που το μιούζικαλ διαπρέπει και είναι κατά σειρά: τρίτη η Γερμανία, δεύτερη η Αγγλία και πρώτη η Αμερική. Είναι τρεις χώρες που λατρεύω και θα ήθελα μετά χαράς να ζήσω εκεί, αν μπορούσα. Σίγουρα λόγω του ότι το μιούζικαλ ανθίζει σ' αυτές τις χώρες, θα ένιωθα κι εγώ πιο ασφαλής όσον αφορά στη μουσική, το μιούζικαλ και το θέατρο. Συγκεκριμένα στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Αμερική και στο Αμβούργο, στη Γερμανία. Το καλό μ' αυτές τις χώρες επίσης είναι ότι το μιούζικαλ δεν είναι μόνο εκεί, κάνει και περιοδείες, οπότε όλο αυτό το ταξίδι σίγουρα θα ήταν κάτι μαγικό για μένα.
Ναι, είχα σκεφτεί γύρω στα 18 να φύγω κατευθείαν από Ελλάδα για Αγγλία για σπουδές ή για Αμερική ή και Γερμανία. Περισσότερο Αμερική ή Αγγλία στόχευα. Ήμουνα πάρα πολύ τυχερός, γιατί άρχισα κατευθείαν να δουλεύω με το που ήρθα από την Κέρκυρα στην Αθήνα, σε πολύ μεγάλα μιούζικαλ, όπως το Chicago, το Sugar, τους Δαίμονες. Ο λόγος που δεν το έκανα τελικά είναι ότι υπήρξαν πολύ ωραίες και σημαντικές προτάσεις που δεν τολμούσα ή δεν πήγαινε η καρδιά μου να πω όχι.
Άλλωστε, η Ελλάδα άρχισε ν' ανθίζει στο μιούζικαλ τα τελευταία χρόνια, οπότε το σκέφτηκα και λίγο... πατριωτικά ότι "Όχι, θα μείνω στη χώρα μου!" Άλλωστε είναι πολύ δύσκολο το βήμα να μηδενίσει κανείς τα πάντα και να φύγει έξω, κάτι το οποίο προσωπικά δε με τρόμαζε. Υπήρξε τελικά, όπως προείπα, πρόταση που δεν μπορούσα ν' αρνηθώ και πάντα υπήρχε μια αναβλητικότητα κι έλεγα: "Oκ, θα το δοκιμάσω του χρόνου" και του χρόνου ερχόταν κάτι καλύτερο από το περσινό και κάτι καλύτερο... οπότε το ανέβαλα.
Δεν ξέρω η τρέλα που θα με πάει στη ζωή! Μπορεί να φύγω κάποια στιγμή ή μπορεί να τα κάνω παράλληλα. Και στη Γερμανία σκέφτηκα κάποια στιγμή να φύγω, στο Αμβούργο, να κάνω οντισιόν, αλλά με κέρδισε η Ελλάδα και χαίρομαι. Άλλωστε, γενέτειρα του θεάτρου είναι η Ελλάδα! Οπότε, προς το παρόν, μένω εν Αθήναις!
"Έχω συναντήσει άτομα τα οποία μου έκαναν bullying. Ναι, τα συγχώρεσα σίγουρα για να μπορέσω να προχωρήσω"
Ναι, είχα σκεφτεί γύρω στα 18 να φύγω κατευθείαν από Ελλάδα για Αγγλία για σπουδές ή για Αμερική ή και Γερμανία. Περισσότερο Αμερική ή Αγγλία στόχευα. Ήμουνα πάρα πολύ τυχερός, γιατί άρχισα κατευθείαν να δουλεύω με το που ήρθα από την Κέρκυρα στην Αθήνα, σε πολύ μεγάλα μιούζικαλ, όπως το Chicago, το Sugar, τους Δαίμονες. Ο λόγος που δεν το έκανα τελικά είναι ότι υπήρξαν πολύ ωραίες και σημαντικές προτάσεις που δεν τολμούσα ή δεν πήγαινε η καρδιά μου να πω όχι.
Άλλωστε, η Ελλάδα άρχισε ν' ανθίζει στο μιούζικαλ τα τελευταία χρόνια, οπότε το σκέφτηκα και λίγο... πατριωτικά ότι "Όχι, θα μείνω στη χώρα μου!" Άλλωστε είναι πολύ δύσκολο το βήμα να μηδενίσει κανείς τα πάντα και να φύγει έξω, κάτι το οποίο προσωπικά δε με τρόμαζε. Υπήρξε τελικά, όπως προείπα, πρόταση που δεν μπορούσα ν' αρνηθώ και πάντα υπήρχε μια αναβλητικότητα κι έλεγα: "Oκ, θα το δοκιμάσω του χρόνου" και του χρόνου ερχόταν κάτι καλύτερο από το περσινό και κάτι καλύτερο... οπότε το ανέβαλα.
Δεν ξέρω η τρέλα που θα με πάει στη ζωή! Μπορεί να φύγω κάποια στιγμή ή μπορεί να τα κάνω παράλληλα. Και στη Γερμανία σκέφτηκα κάποια στιγμή να φύγω, στο Αμβούργο, να κάνω οντισιόν, αλλά με κέρδισε η Ελλάδα και χαίρομαι. Άλλωστε, γενέτειρα του θεάτρου είναι η Ελλάδα! Οπότε, προς το παρόν, μένω εν Αθήναις!
Έχετε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να επιστρέψετε μόνιμα στην Κέρκυρα, τον τόπο καταγωγής σας, τώρα ή στο μέλλον; Με τι έχετε συνδέσει το νησί στο μυαλό και στην καρδιά σας, με δεδομένη τη φυγή σας στα 18 χρόνια;
Ναι, έχω σκεφτεί να επιστρέψω κάποια στιγμή στην Κέρκυρα ή σε κάποιο άλλο πανέμορφο νησί στην Ελλάδα σε βαθιά γεράματα. Bέβαια, στα βαθιά γεράματα δε θα μπορώ να κουνηθώ πολύ. Mακάρι, πάντως, τότε να είμαι γερός και δυνατός, αλλά και πάλι με την προϋπόθεση ότι θα είμαι χορτασμένος καλλιτεχνικά και προσωπικά για να πω ότι οκ, έζησα ό,τι ήθελα να ζήσω, έβγαλα τα χρήματα που ήθελα να βγάλω, μπορώ να ζήσω κι έτσι αποφασίζω να περάσω τα τελευταία μου χρόνια κάπου ήσυχα ήρεμα με τους φίλους μου... στο καφενείο, για παράδειγμα.
Κάνω όνειρα γενικά και τα όνειρα είναι όμορφα και είναι για τους ανθρώπους, αλλά από την άλλη δεν έχω μάθει να προσχεδιάζω τη ζωή μου στο πολύ μακρινό μέλλον, οπότε μέχρι τότε, αν τα ξαναπούμε, με χαρά να σου απαντήσω.
Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να ζήσω και στο Salzburg που το ερωτεύτηκα, όταν πήγα διακοπές κάποια στιγμή Χριστούγεννα! Τι ιδανικότερο απ’ αυτό; Νομίζω ναι, μόνο τότε θ' αποφάσιζα ή να πάω στην Κέρκυρα ή να ζήσω κάπου στο εξωτερικό, για να φύγω ήρεμος και χορτασμένος, προσωπικά, επαγγελματικά και καλλιτεχνικά.
Την Κέρκυρα την έχω συνδυάσει με πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις, σχολικές, μουσικές, καλλιτεχνικές, που συνέλαβαν όλο το φάσμα της παιδικής μου ηλικίας. Μέχρι τώρα, στα 30 μου, τις νοσταλγώ αυτές τις αναμνήσεις πολύ ευχάριστα και μ' ένα πολύ όμορφο χαμόγελο. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό και χαίρομαι πολύ, γιατί έχω κρατήσει με τους παιδικούς μου φίλους ακόμα επαφές και κάνουμε τα reunion μας μία φορά τον χρόνο.
"Aν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το είδωλό μου από κοντά, θα πήγαινα μια φορά να δουλέψω με τον Michael Jackson"
Κάνω όνειρα γενικά και τα όνειρα είναι όμορφα και είναι για τους ανθρώπους, αλλά από την άλλη δεν έχω μάθει να προσχεδιάζω τη ζωή μου στο πολύ μακρινό μέλλον, οπότε μέχρι τότε, αν τα ξαναπούμε, με χαρά να σου απαντήσω.
Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να ζήσω και στο Salzburg που το ερωτεύτηκα, όταν πήγα διακοπές κάποια στιγμή Χριστούγεννα! Τι ιδανικότερο απ’ αυτό; Νομίζω ναι, μόνο τότε θ' αποφάσιζα ή να πάω στην Κέρκυρα ή να ζήσω κάπου στο εξωτερικό, για να φύγω ήρεμος και χορτασμένος, προσωπικά, επαγγελματικά και καλλιτεχνικά.
Την Κέρκυρα την έχω συνδυάσει με πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις, σχολικές, μουσικές, καλλιτεχνικές, που συνέλαβαν όλο το φάσμα της παιδικής μου ηλικίας. Μέχρι τώρα, στα 30 μου, τις νοσταλγώ αυτές τις αναμνήσεις πολύ ευχάριστα και μ' ένα πολύ όμορφο χαμόγελο. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό και χαίρομαι πολύ, γιατί έχω κρατήσει με τους παιδικούς μου φίλους ακόμα επαφές και κάνουμε τα reunion μας μία φορά τον χρόνο.
Συγγραφέας: Σοφιάννα Παϊδούση
Ηλικία: από 4 ετών
Σελίδες: 80
Είδος: Print Book, Fairytale, Picture book, full color
Τόπος & Χρόνος έκδοσης: Αθήνα, Ιούλιος 2019
Παραγγείλτε το βιβλίο του Παρφέ, στη μοναδική τιμή των 9,99 € και κερδίστε αυτόματα:
- Το αντίστοιχο eBook του Παρφέ, (αξίας 4.90 €)
- Την ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (αξίας 1 €)
- Ιδιόχειρη αφιέρωση της συγγραφέα
- Χειροποίητο δώρο-έκπληξη, διαφορετικό για αγόρια και κορίτσια, μαζί με αυτοκόλλητο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
oparfes@gmail.com
Μπορείτε να δείτε το ανανεωμένο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ σε μορφή Pdf!
Έχετε κάνει outing το γεγονός ότι στο σχολείο είσαστε δυσλεξικός, me με διάσπαση προσοχής, τραυλίζατε, σας κορόϊδευαν και γενικά δεχτήκατε bullying. Mε αφορμή και το νέο βιβλίο της δημιουργού του Fairytales, συγγραφέα Σοφιάννας Παϊδούση, με τίτλο «Ο Παρφές» και θεματική τον σχολικό εκφοβισμό, τι σκέψεις κάνετε σήμερα για το θέμα και τις διαστάσεις που έχει λάβει; Έχετε συναντήσει από τότε κανέναν απ’ αυτούς που συμμετείχαν; Tι θα τους λέγατε σήμερα; Toυς έχετε συγχωρήσει;
Το bullying είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό. Έχω μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτό. Δύναμη. Αυτή θεωρώ είναι η λέξη που περιγράφει το συναίσθημα που πρέπει να νιώσει ένα παιδί αλλά κι ένας ενήλικας.
Για τον ενήλικα ίσως είναι πιο εύκολο να βρει τη δύναμη, από ένα παιδί, γιατί μια παιδική ψυχή κουβαλάει αθώα συναισθήματα και σίγουρα είναι πιο ευάλωτη.
Χαίρομαι, γιατί το bullying διώκεται ποινικά πλέον. Έχει δοθεί ένα όνομα στον εκφοβισμό, γιατί και μέχρι τα δικά μου χρόνια, δεν υπήρχε η λέξη bullying, δεν υπήρχε καν ο εκφοβισμός σαν λέξη. Να μην φοβάται κανείς, σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι, να το εκφράσει αυτό σε γονείς, δασκάλους και αρμόδιους. Άλλωστε, από τη στιγμή που ένα παιδί φεύγει από το σπίτι και πάει σ' ένα άλλο περιβάλλον, αυτό του σχολείου, οι καθηγητές οφείλουν να επιτηρούν και να προστατεύουν όλα τα παιδιά, σαν να είναι δικά τους.
Από την άλλη, ένας ενήλικας μπορεί ν' απευθυνθεί σ' έναν ψυχολόγο, μπορεί να μιλήσει ανοιχτά χωρίς φόβο και κανέναν ενδοιασμό στον διευθυντή του ή και στον ίδιο τον θύτη, αναλογιζόμενος πάντα τη δυσκολία της ζωής. Δεν το λέω αυτό μελοδραματικά ούτε φορώντας μαύρη πλερέζα, θρηνώντας για το πόσο άδικη είναι η ζωή μας. Το λέω ξεκάθαρα και ρεαλιστικά. Όσο πιο ρεαλιστές είμαστε απέναντι στη ζωή και στις αντιξοότητές της, τόσο πιο πολλά θα καταφέρουμε. Είναι ανάγκη να παλεύουμε για τη ζωή μας και γι' αυτά που μας αξίζουν και θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε για να μας πάνε ακόμα πιο ψηλά από κει που είμαστε. Αυτό που βοηθάει να συμβεί αυτό είναι να ονειρευόμαστε και να οραματιζόμαστε τον εαυτό μας ακόμα πιο ψηλά.
Όταν φέρεσαι όμορφα κι είσαι ευγνώμων στη ζωή, στον εαυτό σου και στα πράγματα που σου συμβαίνουν, καλά κι άσχημα -γιατί κι απ' αυτά μαθαίνεις-, τότε πολύ πιο εύκολα μπορείς ν' αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις και στο bullying και στην ίδια τη ζωή. Αυτό χρειάζεται δύναμη, πυγμή, θάρρος, θράσος και πίστη στον εαυτό μας.
Έχω συναντήσει άτομα τα οποία μου έκαναν bullying. Ναι, τα συγχώρεσα σίγουρα για να μπορέσω να προχωρήσω. Ένα απ' αυτά τα παιδιά μου ζήτησε και συγνώμη. Το εκτίμησα βαθύτατα και χαίρομαι που μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά. Ο ένας από τους τέσσερις κατάλαβε το λάθος του. Θεωρώ ότι αυτό θα τον πάει πολύ μπροστά. Μπορεί κι οι άλλοι τρεις να το μετάνιωσαν, αλλά είναι πολύ δύσκολη αυτή η θέση, όταν έχεις κάνει κακό σε κάποιον, άθελα σου κιόλας, γιατί δε φταίνε αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά γίνονται θύτες, γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα μέσα στο σπίτι, στο οικογενειακό περιβάλλον, άρα για μένα ευθύνη έχουν πρωτίστως οι γονείς και μετά οι εκπαιδευτικοί.
Για τον ενήλικα ίσως είναι πιο εύκολο να βρει τη δύναμη, από ένα παιδί, γιατί μια παιδική ψυχή κουβαλάει αθώα συναισθήματα και σίγουρα είναι πιο ευάλωτη.
Χαίρομαι, γιατί το bullying διώκεται ποινικά πλέον. Έχει δοθεί ένα όνομα στον εκφοβισμό, γιατί και μέχρι τα δικά μου χρόνια, δεν υπήρχε η λέξη bullying, δεν υπήρχε καν ο εκφοβισμός σαν λέξη. Να μην φοβάται κανείς, σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι, να το εκφράσει αυτό σε γονείς, δασκάλους και αρμόδιους. Άλλωστε, από τη στιγμή που ένα παιδί φεύγει από το σπίτι και πάει σ' ένα άλλο περιβάλλον, αυτό του σχολείου, οι καθηγητές οφείλουν να επιτηρούν και να προστατεύουν όλα τα παιδιά, σαν να είναι δικά τους.
Από την άλλη, ένας ενήλικας μπορεί ν' απευθυνθεί σ' έναν ψυχολόγο, μπορεί να μιλήσει ανοιχτά χωρίς φόβο και κανέναν ενδοιασμό στον διευθυντή του ή και στον ίδιο τον θύτη, αναλογιζόμενος πάντα τη δυσκολία της ζωής. Δεν το λέω αυτό μελοδραματικά ούτε φορώντας μαύρη πλερέζα, θρηνώντας για το πόσο άδικη είναι η ζωή μας. Το λέω ξεκάθαρα και ρεαλιστικά. Όσο πιο ρεαλιστές είμαστε απέναντι στη ζωή και στις αντιξοότητές της, τόσο πιο πολλά θα καταφέρουμε. Είναι ανάγκη να παλεύουμε για τη ζωή μας και γι' αυτά που μας αξίζουν και θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε για να μας πάνε ακόμα πιο ψηλά από κει που είμαστε. Αυτό που βοηθάει να συμβεί αυτό είναι να ονειρευόμαστε και να οραματιζόμαστε τον εαυτό μας ακόμα πιο ψηλά.
Όταν φέρεσαι όμορφα κι είσαι ευγνώμων στη ζωή, στον εαυτό σου και στα πράγματα που σου συμβαίνουν, καλά κι άσχημα -γιατί κι απ' αυτά μαθαίνεις-, τότε πολύ πιο εύκολα μπορείς ν' αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις και στο bullying και στην ίδια τη ζωή. Αυτό χρειάζεται δύναμη, πυγμή, θάρρος, θράσος και πίστη στον εαυτό μας.
Έχω συναντήσει άτομα τα οποία μου έκαναν bullying. Ναι, τα συγχώρεσα σίγουρα για να μπορέσω να προχωρήσω. Ένα απ' αυτά τα παιδιά μου ζήτησε και συγνώμη. Το εκτίμησα βαθύτατα και χαίρομαι που μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά. Ο ένας από τους τέσσερις κατάλαβε το λάθος του. Θεωρώ ότι αυτό θα τον πάει πολύ μπροστά. Μπορεί κι οι άλλοι τρεις να το μετάνιωσαν, αλλά είναι πολύ δύσκολη αυτή η θέση, όταν έχεις κάνει κακό σε κάποιον, άθελα σου κιόλας, γιατί δε φταίνε αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά γίνονται θύτες, γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα μέσα στο σπίτι, στο οικογενειακό περιβάλλον, άρα για μένα ευθύνη έχουν πρωτίστως οι γονείς και μετά οι εκπαιδευτικοί.
"Αν αγαπάς τα όνειρά σου και πιστεύεις σ' αυτά, σίγουρα θα τα πετύχεις"
Αν σας είχαν προτείνει, μ’ έναν μαγικό τρόπο, να είσαστε απ’ τους βασικούς πρωταγωνιστές στο show του αείμνηστου Michael Jackson «This is it» και ταυτόχρονα είχατε μια πρόταση στην Αθήνα για πρωταγωνιστικό ρόλο σε musical, τι θα επιλέγατε και γιατί;
Χτυπάς φλέβα! Μιλάμε για έναν άνθρωπο που λατρεύω. Για μένα ο Michael Jackson ζει και θα ζει αιώνια. Ήταν αυτός με τον οποίο, μαζί με τον Freddie Mercury και τους Queen, ονειρεύτηκα το καλλιτεχνικό μου μέλλον κι ήταν αυτοί που μ' έκαναν να πιστέψω στον εαυτό μου και να δουλέψω πολύ σκληρά γι’ αυτό που είμαι σήμερα. Προφανώς και θα έλεγα ναι, στον Michael Jackson. Θεωρώ ότι είναι μία ευκαιρία που δε θα την ξαναζούσα. Εξαρτάται, βέβαια, από τα δεδομένα της πρότασης της μίας και της άλλης. Τώρα πραγματικά, αν μου συνέβαινε αυτό, νομίζω ότι θα είναι το πιο δύσκολο δίλημμα που θα μου έχει τύχει.
Αλλά, δόξα τω Θεώ, έχω παίξει ρόλους στο θέατρο και θέλω να πιστεύω κι εύχομαι να υπάρξουν κι άλλοι, αλλά νομίζω ότι αν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το είδωλό μου από κοντά, θα πήγαινα μια φορά να δουλέψω με τον Michael Jackson. Πολύ παιδικά, συναισθηματικά κι αθώα στο εκφράζω αυτό, χωρίς να βουτήξω το μυαλό μου στη λογική!
"Όσο πιο ρεαλιστές είμαστε απέναντι στη ζωή και στις αντιξοότητές της, τόσο πιο πολλά θα καταφέρουμε"
Αλλά, δόξα τω Θεώ, έχω παίξει ρόλους στο θέατρο και θέλω να πιστεύω κι εύχομαι να υπάρξουν κι άλλοι, αλλά νομίζω ότι αν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το είδωλό μου από κοντά, θα πήγαινα μια φορά να δουλέψω με τον Michael Jackson. Πολύ παιδικά, συναισθηματικά κι αθώα στο εκφράζω αυτό, χωρίς να βουτήξω το μυαλό μου στη λογική!
"Όσο πιο ρεαλιστές είμαστε απέναντι στη ζωή και στις αντιξοότητές της, τόσο πιο πολλά θα καταφέρουμε"
Aν μπορούσατε να είστε ένας ήρωας από το αγαπημένο παιδικό σας παραμύθι, τι θα διαλέγατε και γιατί;
Έχω πολλά αγαπημένα παιδικά παραμύθια. Μου έρχονται δύο στο μυαλό. Το ένα είναι "Ο Πέτρος και ο λύκος" και το δεύτερο "Η λίμνη των κύκνων"... Πόσο ρομαντική καρδιά έχω!
Θα διάλεγα να ήμουν ο Ζίγκφριντ, από τη λίμνη των κύκνων, γιατί η αληθινή αγάπη και το καλό στο τέλος πάντα νικούν σε οποιοδήποτε τομέα και κομμάτι της ζωής μας, είτε ανθρώπινο είτε στο κομμάτι των ονείρων μας.
Αν αγαπάς τα όνειρά σου και πιστεύεις σ' αυτά, σίγουρα θα τα πετύχεις. Ακόμα και στο παραμύθι του Πέτρου και του λύκου, ο Πέτρος, για να σώσει τους φίλους του από τον κακό τον λύκο, με εξυπνάδα και με πολύ χειριστικό τρόπο, καταφέρνει αυτό που ήθελε, να σώσει τους φίλους και τον εαυτό του για να επιβιώσει και να προχωρήσει μπροστά.
Έχω πολλά αγαπημένα παιδικά παραμύθια. Μου έρχονται δύο στο μυαλό. Το ένα είναι "Ο Πέτρος και ο λύκος" και το δεύτερο "Η λίμνη των κύκνων"... Πόσο ρομαντική καρδιά έχω!
Θα διάλεγα να ήμουν ο Ζίγκφριντ, από τη λίμνη των κύκνων, γιατί η αληθινή αγάπη και το καλό στο τέλος πάντα νικούν σε οποιοδήποτε τομέα και κομμάτι της ζωής μας, είτε ανθρώπινο είτε στο κομμάτι των ονείρων μας.
Αν αγαπάς τα όνειρά σου και πιστεύεις σ' αυτά, σίγουρα θα τα πετύχεις. Ακόμα και στο παραμύθι του Πέτρου και του λύκου, ο Πέτρος, για να σώσει τους φίλους του από τον κακό τον λύκο, με εξυπνάδα και με πολύ χειριστικό τρόπο, καταφέρνει αυτό που ήθελε, να σώσει τους φίλους και τον εαυτό του για να επιβιώσει και να προχωρήσει μπροστά.
Ποιο θα ήταν ιδανικό σενάριο, μουσικά και θεατρικά, για εσάς, μετά από πέντε χρόνια;
Τα πέντε χρόνια μου φαίνονται μακριά... Μουσικά θα ήθελα πάρα πολύ κάποια στιγμή να συμμετάσχω σε μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη συναυλία, που δε μου έχει συμβεί ακόμα, γιατί λατρεύω τα Χριστούγεννα και να τραγουδήσω πολύ όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια είτε στα ελληνικά είτε στ' αγγλικά και τα έσοδα να πηγαίνουν σε παιδιά που έχουν ανάγκη να ζήσουν τα Χριστούγεννα, να πάρουν δώρα, να ταξιδέψουν και δεν τα έχουν καταφέρει...
Θεατρικά, δεν έχω κάποιο παράπονο. Νιώθω πάρα πολύ ικανοποιημένος από τον Θεό και τυχερός, γιατί, μ' ένα μαγικό τρόπο, όσα ονειρεύομαι κι οραματίζομαι έρχονται στη ζωή μου. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων γι’ αυτό, οπότε περιμένω απλώς τις όμορφες εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει καλλιτεχνικά η ζωή. Αυτό μπορώ να πω με σιγουριά.
"Δεν ξέρω η τρέλα που θα με πάει στη ζωή"!
Θεατρικά, δεν έχω κάποιο παράπονο. Νιώθω πάρα πολύ ικανοποιημένος από τον Θεό και τυχερός, γιατί, μ' ένα μαγικό τρόπο, όσα ονειρεύομαι κι οραματίζομαι έρχονται στη ζωή μου. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων γι’ αυτό, οπότε περιμένω απλώς τις όμορφες εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει καλλιτεχνικά η ζωή. Αυτό μπορώ να πω με σιγουριά.
Σύμφωνα με τον Noμπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη: «τα τρία Τ της επιτυχίας είναι: ταλέντο, τόλμη και τύχη». Ποια είναι η δική σας κατάταξη, με κριτήριο τη σημαντικότητά τους για έναν ηθοποιό και έναν μουσικό στην εποχή μας;
Δε θα διαφωνήσω με τον Ελύτη! Τα 3Τ της επιτυχίας κατά σειρά είναι: Ταλέντο, γιατί χωρίς το ταλέντο, δυστυχώς, δεν μπορείς να πας πουθενά, τόλμη, γιατί χωρίς το θάρρος, το θράσος και την πίστη στον εαυτό σου, δεν μπορείς, επίσης, ν' αξιοποιήσεις το ταλέντο σου και τύχη ορισμένες φορές, γιατί τύχη πραγματικά χρειάζεται στη ζωή μας, είτε αν τη δρομολογήσουμε εμείς είτε γιατί απλώς είμαστε ευλογημένοι και τυχεροί και μας έρχονται τα πράγματα, έτσι όπως τα έχουμε οραματιστεί κι όπως τα έχουμε φανταστεί και τα περιμένουμε.
Στην περίπτωση αυτή, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Αθήνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το προσπάθησα κι εγώ πάρα πολύ. Δε θα ξεχάσω ότι έτρεχα σε οντισιόν παντού παντού παντού.
Στην περίπτωση αυτή, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Αθήνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το προσπάθησα κι εγώ πάρα πολύ. Δε θα ξεχάσω ότι έτρεχα σε οντισιόν παντού παντού παντού.
Oι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί, μουσικοί και καλλιτέχνες, δεν έχουν την αναμενόμενη διάρκεια και την πορεία που επιθυμούν. Εσείς, πώς σκέφτεστε ν’ αποτελέσετε εξαίρεση;
Δύο λέξεις θα σου πω που μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό: σκληρή δουλειά. Αφοσίωση. Επαναλαμβάνω, για χιλιοστή φορά, αυτή τη λέξη, αλλά την υποστηρίζω τρελά στη δουλειά και στη ζωή μου. Ακολουθούν η πίστη και φυσικά η ταυτότητα και προσωπικότητα ενός καλλιτέχνη, καθώς είναι αυτά που κάνουν τον ίδιο τον καλλιτέχνη να ξεχωρίζει από τη μάζα και να πρωτεύει στη δουλειά του.
Εμπειρικά μιλώντας μέχρι τώρα, στα 13 χρόνια που δουλεύω, η σκληρή δουλειά, η επιμονή, η πειθαρχία και ο επαγγελματισμός, μ' έχουν κάνει και προχωράω άλλες φορές αργά, άλλες φορές μέτρια κι άλλες φορές με γρήγορα βήματα. Αυτά μ' έχουν κάνει να είμαι ευγνώμων και να επιθυμώ αλλά και να το βιώνω ότι προχωράω πολύ όμορφα τα επαγγελματικά στη ζωή μου.
"Τις μουσικές αποσκευές μου θα τις τοποθετούσα στις τρεις πανέμορφες χώρες που το μιούζικαλ διαπρέπει και είναι κατά σειρά: τρίτη η Γερμανία, δεύτερη η Αγγλία και πρώτη η Αμερική"
Εμπειρικά μιλώντας μέχρι τώρα, στα 13 χρόνια που δουλεύω, η σκληρή δουλειά, η επιμονή, η πειθαρχία και ο επαγγελματισμός, μ' έχουν κάνει και προχωράω άλλες φορές αργά, άλλες φορές μέτρια κι άλλες φορές με γρήγορα βήματα. Αυτά μ' έχουν κάνει να είμαι ευγνώμων και να επιθυμώ αλλά και να το βιώνω ότι προχωράω πολύ όμορφα τα επαγγελματικά στη ζωή μου.
Ποια είναι η σχέση που έχετε με τον, επίσης, Κερκυραίο Μάριο Πλασκασοβίτη, μουσικό του εξαιρετικού συγκροτήματος «Κόρε Ύδρο» και «Τα παιδιά της παλαιότητας» μετά; Αν υπάρχει συγγενική σχέση, πώς βιώσατε την πορεία από το underground στο mainstream και τούμπαλιν, μέχρι το τέλος (νέα αρχή), έστω από απόσταση;
Δυστυχώς με τον συγκεκριμένο μουσικό δεν είμαστε συγγενείς, απ’ όσο γνωρίζω. Είμαστε πολύ Πλασκασοβιτέοι στην Κέρκυρα! Μπορεί και να είμαστε και να μην το γνωρίζω, ούτε εκείνος ούτε εγώ!
Όσον αφορά στο κομμάτι της μουσικής, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσά μας τα τελευταία οκτώ χρόνια. Δεν ακολουθώ τη μουσική αυτή καθ' αυτή επαγγελματικά πια. Τη συνδυάζω μόνο μέσα από το μιούζικαλ. Φυσικά και μέσα από ειδικές περιπτώσεις, όπως, για παράδειγμα, την πολύ ωραία περιοδεία που κάναμε και τις συναυλίες με τον αγαπημένο μου μαέστρο, Νικόλα Πλατύραχο, σ' ένα αφιέρωμα στους Βeatles και στα πολύ αγαπημένα τραγούδια τους που όλοι ξέρουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση ή αν υπάρχει μία συναυλία χριστουγεννιάτικη ή αφιερωματική, ναι με μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω και να δουλέψω μουσικά σ' ένα τέτοιο project, αλλά να έχω καθαρά τη μουσική πλέον σαν επάγγελμα όχι.
Έχω επιλέξει ν' ακολουθώ μόνο το θέατρο, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων και να συνδυάζεται η μουσική μέσω του musical, μιας και αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο, την πρόζα, το τραγούδι και τον χορό.
"Ναι, έχω σκεφτεί να επιστρέψω κάποια στιγμή στην Κέρκυρα ή σε κάποιο άλλο πανέμορφο νησί στην Ελλάδα σε βαθιά γεράματα"
Όσον αφορά στο κομμάτι της μουσικής, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσά μας τα τελευταία οκτώ χρόνια. Δεν ακολουθώ τη μουσική αυτή καθ' αυτή επαγγελματικά πια. Τη συνδυάζω μόνο μέσα από το μιούζικαλ. Φυσικά και μέσα από ειδικές περιπτώσεις, όπως, για παράδειγμα, την πολύ ωραία περιοδεία που κάναμε και τις συναυλίες με τον αγαπημένο μου μαέστρο, Νικόλα Πλατύραχο, σ' ένα αφιέρωμα στους Βeatles και στα πολύ αγαπημένα τραγούδια τους που όλοι ξέρουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση ή αν υπάρχει μία συναυλία χριστουγεννιάτικη ή αφιερωματική, ναι με μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω και να δουλέψω μουσικά σ' ένα τέτοιο project, αλλά να έχω καθαρά τη μουσική πλέον σαν επάγγελμα όχι.
Έχω επιλέξει ν' ακολουθώ μόνο το θέατρο, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων και να συνδυάζεται η μουσική μέσω του musical, μιας και αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο, την πρόζα, το τραγούδι και τον χορό.
"Ναι, έχω σκεφτεί να επιστρέψω κάποια στιγμή στην Κέρκυρα ή σε κάποιο άλλο πανέμορφο νησί στην Ελλάδα σε βαθιά γεράματα"
Μετά από τόσα χρόνια πορείας στο musical, ποια εκτιμάτε ότι είναι η σχέση του Έλληνα με το συγκεκριμένο είδος;
Το μιούζικαλ έχει αρχίσει πια και γίνεται κομμάτι της παιδείας μας, όχι όσον αφορά στην εκπαίδευση τόσο, όσο στο πόσο ο Έλληνας νιώθει πλέον οικεία μ' αυτό, ειδικά σε πασίγνωστα μιούζικαλ, όπως η Evita ή το Grease. Ο Έλληνας έχει την ανάγκη της μυθοπλασίας που μπορεί να προσφέρει το μιούζικαλ. Χαίρομαι, γιατί βλέπω τον κόσμο που έρχεται, βλέπει μιούζικαλ, περνάει ωραία. Αν ξέρει τα τραγούδια, σιγοτραγουδάει και μπορεί να έρθει να δει μια παράσταση παραπάνω από μία φορά. Χαίρομαι, λοιπόν, γιατί επιλέγει πλέον το μιούζικαλ να είναι ένα κομμάτι της διασκέδασής του, γιατί αυτή η μυθοπλασία τον βοηθάει να ξεφύγει λίγο από τα προβλήματά του. Του επιτρέπει να μπει σ' έναν άλλο κόσμο, σ' ένα άλλο παραμύθι...
Θυμάμαι στο Grease τον κόσμο που ερχόταν, γελούσε, σιγοτραγουδούσε τα τραγούδια και το feedback στο τέλος, το δυνατό χειροκρότημα και τα συγχαρητήρια των θεατών. Είναι πάρα πολύ όμορφο συναίσθημα.
Μ' αρέσει που πολλά νέα παιδιά ψάχνουν αυτό το είδος της τέχνης να σπουδάσουν. Μακάρι να υπάρξει εκπαίδευση συγκεκριμένα πάνω στο μιούζικαλ κάποια στιγμή στην Ελλάδα.
Ο Άρης Πλασκασοβίτης πρωταγωνιστεί στην παιδική παράσταση που το Fairytales είναι Χορηγός Επικοινωνίας "Ο Θαυμαστός κόσμος της Μαργαρίτας". Επίσης θα πρωταγωνιστήσει στο "Annie" από 13-29/12 στο Tae Kwon Do και στο "Φεγγάρι από χαρτί" στο Εθνικό Θέατρο από 20/2/2020.
Το μιούζικαλ έχει αρχίσει πια και γίνεται κομμάτι της παιδείας μας, όχι όσον αφορά στην εκπαίδευση τόσο, όσο στο πόσο ο Έλληνας νιώθει πλέον οικεία μ' αυτό, ειδικά σε πασίγνωστα μιούζικαλ, όπως η Evita ή το Grease. Ο Έλληνας έχει την ανάγκη της μυθοπλασίας που μπορεί να προσφέρει το μιούζικαλ. Χαίρομαι, γιατί βλέπω τον κόσμο που έρχεται, βλέπει μιούζικαλ, περνάει ωραία. Αν ξέρει τα τραγούδια, σιγοτραγουδάει και μπορεί να έρθει να δει μια παράσταση παραπάνω από μία φορά. Χαίρομαι, λοιπόν, γιατί επιλέγει πλέον το μιούζικαλ να είναι ένα κομμάτι της διασκέδασής του, γιατί αυτή η μυθοπλασία τον βοηθάει να ξεφύγει λίγο από τα προβλήματά του. Του επιτρέπει να μπει σ' έναν άλλο κόσμο, σ' ένα άλλο παραμύθι...
Θυμάμαι στο Grease τον κόσμο που ερχόταν, γελούσε, σιγοτραγουδούσε τα τραγούδια και το feedback στο τέλος, το δυνατό χειροκρότημα και τα συγχαρητήρια των θεατών. Είναι πάρα πολύ όμορφο συναίσθημα.
Μ' αρέσει που πολλά νέα παιδιά ψάχνουν αυτό το είδος της τέχνης να σπουδάσουν. Μακάρι να υπάρξει εκπαίδευση συγκεκριμένα πάνω στο μιούζικαλ κάποια στιγμή στην Ελλάδα.
Ο Άρης Πλασκασοβίτης πρωταγωνιστεί στην παιδική παράσταση που το Fairytales είναι Χορηγός Επικοινωνίας "Ο Θαυμαστός κόσμος της Μαργαρίτας". Επίσης θα πρωταγωνιστήσει στο "Annie" από 13-29/12 στο Tae Kwon Do και στο "Φεγγάρι από χαρτί" στο Εθνικό Θέατρο από 20/2/2020.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.