«Kαυκαλήθρες με πατάτες στο φούρνο»

«Kαυκαλήθρες με πατάτες στο φούρνο»

Πολυχώρος Fabrica, Αθήνα

24 Φεβρουαρίου 2018

Κριτική Θεατρικής παράστασης

Τoυ αρχισυντάκτη Νίκου Κολίτση

Όταν αποφασίσαμε να μαγειρέψαμε γκουρμέ «Καυκαλήθρες με πατάτες στο φούρνο», με φόντο τ’ αποδυτήρια του διαιτητή και των βοηθών του, σε κρίσιμο ποδοσφαιρικό αγώνα-κωμωδία, του Ούγγρου Ζόλταν Εγκρεσί,  στο θέατρο Fabrica (σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη), δε θα μπορούσαμε να έχουμε προβλέψει, εν είδει μαντείου των Δελφών, το momentum ενός διαιτητή και του βοηθού του, που θα γίνονταν το απόλυτο «talk of the town» για όλη την ποδοσφαιρική και όχι μόνο Ελλάδα, καθιστώντας το έργο, βοηθούσης της επικαιρότητας και του πιο πολυσυζητημένου offside όλων των εποχών στη χώρα, το απόλυτο θεατρικό must!

«Όταν γίνεις διαιτητής, θα φας και κρέας» 

«Ούτε κρέας έφαγες ούτε διαιτητής έγινες»

«Μ’ αρέσουν οι γέφυρες, ενώνουν τον έναν με τον άλλον»

Με τ’ αποδυτήρια να βγαίνουν στη φόρα, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, όπως ποτέ άλλοτε και το παιχνίδι να συνεχίσει να παίζεται στο παρασκήνιο -όπως είθισται να συμβαίνει στην Ελλάδα-, με ή χωρίς την μπάλα, τρεις νέοι άνδρες δε διστάζουν, με όχημα την ποδοσφαιρική στρογγυλή «θεά», να χαμογελούν, να αυτοσαρκάζονται και να συγκινούνται. Οι κίτρινες και οι κόκκινες κάρτες, τα φάουλ, τα πέναλτι, οι αποβολές, οι διαμαρτυρίες, μπλέκονται στο παιχνίδι των σχέσεων της ζωής και των ονείρων τους, μέσα από το πρίσμα της αγάπης και του μίσους, στη διελκυστίνδα των ανθρώπινων σχέσεων της καθημερινότητάς τους. Όλ’ αυτά καταγράφονται, σε πρώτο χρόνο, πριν τον αγώνα, στη διάρκεια της ανάπαυλας και στο τέλος, με τις αυξομειώσεις της έντασης και του ρυθμού, να ακολουθούν κατά πόδας τις αντίστοιχες του ποδοσφαιρικού αγώνα, εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου, μέχρι την τελική συνειδητοποίηση ότι αυτά που τους ενώνουν τελικά είναι πολύ περισσότερα.

«Ακόμα και η αιωνιότητα δε διαρκεί αιώνια»

«Σκέφτεσαι πολύ, γι’ αυτό δεν έχεις στο μυαλό σου το παιχνίδι»

Highlights: ο ακατάπαυστος ρυθμός του έργου, το ποιοτικό χιούμορ, οι ερμηνείες των ηθοποιών, ο καθρέφτης των ανθρώπινων σχέσεων, μέσα από το πρίσμα μιας διαιτητικής σφυρίχτρας, οι αναφορές στο πρωτάθλημα της Λάρισας το 1989, η επίπεδη σκηνή… αγγλικού γηπέδου, με τους θεατές να νιώθουν στο πετσί τους την ανάσα των ηθοποιών-διαιτητών, το εθιστικό… soundtrack της παράστασης, με το κολλητικό ρεφρέν να μας συντροφεύει, τουλάχιστον μέχρι το ξημέρωμα, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη για κυκλοφορία cd-single!, 

με σίγουρο ραδιοφωνικό air play -σε σημείο που αν είχαμε εκπομπή… θύρας οπαδών θα είχαμε κολλήσει το repeat στην κονσόλα-, η ταξική συνείδηση… του διαιτητή έναντι των βοηθών του, που καταδεικνύει ότι και αυτή η τριαδική σχέση υπόκειται σε κανόνες εξουσίας, το καλογραμμένο κείμενο, με μετρημένες προσαρμογές στην ελληνική πραγματικότητα, οι συνεχείς μηχανορραφίες και οι υπόγειες παρασκηνιακές, πάντα, διεργασίες και δολοπλοκίες ανέλιξης και επίτευξης στόχων -ορμώμενοι από το καθημερινό αθλητικό δημοσιογραφικό μας background, δε συνιστούν είδηση στη χώρα μας-, η σουρεαλιστική χορευτική σκηνή του τέλους

«Τώρα έρχομαι, με καθυστερεί η έμπνευση»

«Δεν τις θέλω πια τις καυκαλήθρες»

Σκηνοθεσία: η σκηνοθεσία του απόφοιτου του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», Μπάμπη Χατζηδάκη (με συμμετοχές σε τηλεόραση, κινηματογράφο και θέατρο), είναι ένα νέο εγχείρημα, με τις διαιτητικές εξετάσεις να τον προβιβάζουν σε ανώτερη κατηγορία, δημουργώντας ένα σφιχτοδεμένο σύνολο, με μέτρο, χαρακτήρα και προσωπικότητα.

«Γυναίκες υπάρχουν πάρα πολλές, καριέρα μόνο μία»

«Ξέρεις τι είμαι εγώ; Ένα φυλλαράκι που επιστρέφει στο δέντρο»

Ηθοποιοί: 

• οι ηθοποιοί Σπύρος Σιδέρης (διαιτητής),  Αλέξανδρος Ζουριδάκης (πρώτος βοηθός) & Νεκτάριος Παπαλεξίου (δεύτερος βοηθός και δη ερωτοχτυπημένος), υποδύονται δεξιοτεχνικά το διαιτητικό τρίο, με τον πρώτο βοηθό (Αλέξανδρο Ζουριδάκη) πάντως, ν’ απογειώνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το ρόλο του Γλίστρα, σε μια φιγούρα, που ταλαντεύεσαι να διακρίνεις, αν υπερτερεί το κωμικό ή το δραματικό στοιχείο

• ο έτερος βοηθός (Νεκτάριος Παπαλεξίου), ταξιδεύει ποιητικά με το μυαλό του στην πλάνη του έρωτα και στα όνειρά του, ενώ ο απόλυτος άρχοντας της αναμέρησης (Σπύρος Σιδέρης), προσπαθεί απεγνωσμένα να ισορροπήσει ανάμεσα στη διασφάλιση της προσωπικής του καριέρας, διατηρώντας, σ’ ένα βαθμό, τη σχέση εξάρτησης από τους βοηθούς του

«Ο καλός διαιτητής είναι σαν την ανάκαμψη της οικονομίας. Όλοι μιλούν γι’ αυτήν, αλλά κανένας δεν την είδε»

«Το ποδόσφαιρο δεν είναι μουσακάς, είναι τέχνη. Είναι λειτούργημα»

Iδανικό Soundtrack: 

«Μη μού το κάνεις αυτό στο ογδόντα εννέα λεπτό, 

μη μού σφυρίζεις μπέναλτυ, 

μη φανταστείς πως θα δεχτώ ένα αποτέλεσμα φτιαχτό, 

απ’ το μυαλό σου αυτή τη σκέψη βγάλ’ τη.

Ξεύρω έναν κύριο που `ναι μάρτυρας αυτόπτης, 

πως, πριν σφυρίξεις, είχε σηκώσει ο επόπτης, 

και κάνεις πως δεν είδες, μα οι εφημερίδες

θα γράφουν την αλήθεια το πρωί.

Αν τ’ αποτέλεσμα έρθει Χι ή Δύο, 

θα μου τινάξει στον αέρα το δελτίο, 

εγώ το παίζω Άσσο, μα τώρα θα το χάσω

και θα `ναι αυτή, μια μαύρη Κυριακή»

Moυσική, Κοστούμια, Σκηνικά, Φώτα: 

• απλά και λιτά σκηνικά αποδυτηρίων ερασιτεχνικού γηπέδου της περιφέρειας, που φτάνουν μέχρι και Superleague…

• κοστούμια διαιτητικής αισθητικής -με την επιλογή της κιτρινόμαυρης διαιτητικής εμφάνισης, αντί του total black, να κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη-, με εσώρουχα ντουζιέρας…, μέχρι το απόλυτο street football ξεγύμνωμα

• περιορισμένα φώτα, γιατί το παρασκήνιο, στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή, θέλει σκοτάδι

«Ποτέ δεν πρέπει να διακινδυνεύεις το κύρος σου»
«Φοβάται, σαν τον Αχιλλέα για τη φτέρνα του»

More things to do: 

• η παράσταση οφείλει να γίνει viral (και όχι μόνο λόγω καυτής διαιτητικής επικαιρότητας) και ο υπογράφων -ως έχων, άλλωστε, το αντίστοιχο προσωνύμιο-, είναι σίγουρος ότι θα συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση…

• η υιοθέτηση μιας πιο brutal -συμπεριφορικά πάντα και όχι λεκτικά- προσέγγισης, θα αναδείκνυε ακόμα περισσότερο τη ζοφερή ποδοσφαιρική και όχι μόνο ελληνική πραγματικότητα, έστω και μέσω του Ούγγρου συγγραφέα

Βonus tip: ο πολύχωρος Fabrica εν γένει, για την αισθητική και την πολυσυλλεκτικότητά του

«Επόπτης γραμμών ή βοηθός; Τι ισχύει τελικά;»
«Σαν τη γέφυρα και η αγάπη είναι και αυτή μια σταθερά»

Credits: στους μη ποδοσφαιρόφιλους θεατές και δη στις γυναίκες, που, καταρρίπτοντας στερεότυπα, προσήλθαν να παρακολουθήσουν την sold out παράσταση, που σημειωτέον, απευθύνεται σε όλους και όλες ανεξαιρέτως, γιατί το ποδόσφαιρο (που ενώνει σε κάθε περίπτωση), είναι μόνο η αφορμή στη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση

Συντελεστές

Συγγραφέας: Zoltan Egressy

Μεταφραστής: Δημήτρης Ιωάννου

Σκηνοθέτης: Μπάμπης Χατζηδάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Καμπανέλλη

Μουσική: Γιούλι Δανιγγέλη

Στοίχοι τραγουδιού: Zoltan Egressy, Σωτηρία Χατζηδάκη

Ηχητικά εφέ: Γιώργος Συμεωνίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Παναγιώτου

Φωτογραφίες: Θεοδόσιος Μπουνος

Δημόσιες σχέσεις: Άντζυ Νομικού

Ηθοποιοί: Σπύρος Σιδέρης, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Νεκτάριος Παπαλεξίου

Τεχνοχώρος Φάμπρικα

Μεγ. Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος

Κεραμεικός, Αθήνα

ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ

Σάββατο 21:00

Κυριακή 19:00

Τιμή εισιτηρίου: Κανονικό, 12€, Μειωμένο 8€ ,Ομαδικό 8€